Á laugardaginn fór ég síðan í ferðalag með tvo Frakka, Quentin og systur hans Valentine. Við byrjuðum á að fara á Þingvelli og skoða okkur um þar. Svo lögðum við á groddalegan veg yfir Kaldadal, Valentine þótti mikið til koma að sjá snjó við veginn í júlí!
Ferðin gekk vel þangað til ... þangað til rétt áður en við komum í Húsafell, þá sprakk dekkið! Sem hefði nú sosum ekki þurft að vera neitt vesen, við vorum með allt til alls, varadekk (GULT hjólbörudekk), tjakk og hvað-þetta-nú-heitir-allt-saman. En við ætluðum ekki að ná að losa síðasta boltann sem festi dekkið og hann var byrjaður að étast upp... úps...
En seint og síðar meir hafðist þetta og við komumst þreytt og hrakin (!) í Húsafell. Þar hittum við Stebba í útilegu með vinum sínum, fengum að grilla hjá þeim og vorum því næst dregin á varðeld og enduðum með því að syngja fram eftir nóttu. Very gaman. Þeim þótti mikið til íslenskrar útilegu koma og þá sérstaklega Gilwell-skátanna og útilegumeistaranna sem hann Stefán þekkir. Þegar sönginn tók að lægja ókum við sem leið lá í sumarbústað ömmu og afa og vorum komin þangað um fjögurleytið.