Loks komst ég i tolvu, hér í stadsbibliotekinu i Kiruna. Búin ad vinna rosa mikid og thekki núna alla hundana, 38 sledahunda og 3 innihunda. Mér kemur bara vel vid thá alla, thetta eru vaenstu grey. Prydisfolk líka sem ég er ad vinna med: Mats Petterson og Anna Björklund, hin nýsjálenska Megan og Thjódverjinn Ajun.

Ég er búin ad laera svo margt. Nú kann ég ad sjá um hundana, undirbúa sledana, laga sleda og linur og yfirhöfud flestallt sem tharf ad gera. Ég er líka búin ad laera ad kveikja eld fljótt og vel, vid Íslendingar höfum ekki skóg til ad aefa okkur í thví. Thess vegna thurfti ég líka ad aefa mig ad kynda alvörusaunu, eda bastu eins og their kalla thad hér i N-Svíthjód. Naudsynlegt ad kunna ad aka vélsleda, laerdi thad fljott. Ég er búin ad laera svo margt, ég trúi ekki ad ég sé bara búin ad vera hér í tvaer vikur.

Sídast en ekki síst má segja ad ég sé komin med ökuskírteini á hundasleda, ég er allavega farin ad keyra med ferdafólk. Ég var ákaflega stolt thegar ég renndi úr hladi med fjögra manna hóp á eigin sledum á midvikudaginn. Svo vard ég reyndar nett pirrud thvi ad thetta fólk var stödugt ad detta af sledunum sínum eda ad missa hundana i eina garnaflaekju... sem er eiginlega verra af thví thá thurfa allir ad stoppa og ég tharf ad yfirgefa sledann minn til ad fara ad greida úr flaekjunni. Thad vaeri nú kannski ekki svo mikid mál ef vaeri bara haegt ad setja i handbremsu... en nei, ég tharf fyrst ad finna ákjósanlegt tré til ad binda sledann minn vid.Thad má ekki vera of langt frá brautinni thví ad ég tharf ad geta nád i spottann thegar ég stend á sledanum mínum. Og svo tharf ég ad binda sledann minn... og svo tharf ég ad labba til baka, leysa úr flaekjunni og fara til baka á minn sleda. - Thetta er ekkert mál svo sem, en threytandi thegar tharf ad endurtaka á 500m fresti!
Og thessir Singaporebúar voru svo uppteknir af thví ad sjá snjó i fyrsta skipti ad thau föttudu aldrei ad stiga á bremsuna og voru thví sífellt ad keyra á hvort annad, ad velta út úr brautinni eda ad keyra upp ad naesta sleda svo ad hundarnir hlupu í kross...
En samt svo ósköp gaman.

Nú kem ég heim annad kveld, lau. 18. des. Held jól med fjölskyldunni og fer sídan út aftur 28. des. Óvíst hvenaer ég kem heim aftur í vor, thad fer líklega bara eftir thví hvad snjórinn endist lengi hérna. Vonandi fer nú líka ad snjóa almennilega, thad er allt hálfbert hérna. Thad er rétt svo nógu mikill snjór til ad keyra sleda en má ekki miklu muna. Búid ad vera óvenju hlýtt fyrir thennan árstíma: oftast á bilinu 0 til -10, vona ad ég fái almennilegan vetur thegar ég kem til baka. Mig langar allavega ad prófa ad stinga nefinu út í -45 stiga frost, thó ég voni nú ad slíkt hitastig vari ekki lengi.