Sei sei já, aldeilis margt á döfinni og margt í deiglunni.

Þegar hafa tveir viðrað við mig áhuga á að renna yfir Asíu í lestarferðalagi. Á ég að trúa að þeir séu ekki fleiri?

Sláturgerð fjölskyldunnar sem vera átti um helgina var frestað til miðvikudags vegna hráefnisskorts - allt upppantað í sláturhúsum frá Suðurlandi til Búðardals. Svona er þetta: Sörvævor Æsland! Nú eru allir að reyna að spara og skrimta: allir að taka slátur - allir að taka slátur til að hafa með hafragrautnum.

Í sárabætur kíkti ég í bæinn á föstudagskvöldið. Sosum fátt í frásögur færandi; ekki fyrr en ég vaknaði á laugardagsmorgninum við hvern jarðskjálftann á fætur öðrum að því er virtist. Ég bý nefnilega einu húsi frá Stjörnubíói sem er verið að rífa um þessar mundir. Nú hefur stóri salurinn verið jafnaður við jörðu en einhver sagði mér að einhver hefði keypt litla salinn og ætlaði að gera hann upp sem íbúð. Hvað veit maður? En þetta er bara rétt blábyrjunin á öllum látunum því þeir stefna á að byggja þarna heljarinnar verslanamiðstöð, ef ég man rétt.

Á laugardagskvöldinu fór ég á mannfögnuð hjá Björgunarsveitinni minni, Ársæli. Eftir það fór ég niður í bæ þar sem allt var í hers höndum vegna brunans mikla. Þegar ég rölti heim varð ég vitni að því hvernig lögreglan varð fyrir aðkasti og ofbeldi við það eitt að gæta öryggis á slysstað og ég varð svo reið að mig langaði mest að taka fólkið á hné mér og flengja það með hrís!!!
Jújú, fólk getur orðið fullt og vitlaust og allt það en mikið blöskraði mér þessi algjöra vöntun á virðingu við erfiðar aðstæður þar sem unnið er að því að bjarga eigum fólks og jafnvel lífum. Enn fannst mér leiðinlegt að sjá hversu fólk var tillitslaust gagnvart fólki sem var að missa allt sitt. Vissulega var margt fólk þarna saman komið til að skemmta sér, verulega óheppileg staðsetning og tímasetning. En léttúðin átti ekki við þarna alveg oní slysstaðnum. Mér leiddist það að fólk skuli ekki hafa getað haldið andlitinu svona rétt á meðan það labbaði fram hjá þeim sem var síst hlátur í hug.
Allt næsta nágrenni við brunann var lokað af. Þegar ég komst aftur upp á Laugaveginn var þar stórfljót. Í loftinu hékk þungur fnykur af brunnum aleigum sem sat eftir í vitunum þangað til ég sofnaði.

Til að hreinsa hugann vaknaði ég snemma á sunnudagsmorgninum og dreif mig á slöngubátaæfingu úti á Seltjarnarnesi. Þetta var hin besta skemmtun þrátt fyrir nánast kal á tánum sem sátu í tjörnunum í stígvélunum á mínum hripleka flotbúningi. Ég fékk m.a.s. að prófa að stýra, ég er bara nokkuð góð... hehehe
Svo vaknaði ég með 38°C í gærmorgun... en það var fljótt að brá af mér.