Innilokuð í klakahröngli

Óskaði þess heitast af öllu að ég kæmi ekki heim frá Grænlandi með nýja sögu sem tæki hinum fram. Ætla ekki að dæma um hvað er versta staðan að vera í en vona að ég lendi aldrei í þessu líku aftur.

Komum til Kuumiut á þriðjudag og áttum að fara áfram til Sermiligaq á föstudaginn. Í staðinn vorum við hins vegar lokuð inni og horfðum á Angmassalikfjörðinn pakkast af rekís. Það var reynt alla helgina að finna einhverja glufu en allt kom fyrir ekki. Endalaust var reynt og alltaf sátum við og biðum og vonuðum. Mesti ís í manna minnum á þessum árstíma. Þessi vetur kom öllum á óvart mitt í hlýindabombunni og gróðurhúsaáhyggjum, ísinn lá lengi víðast hvar og virðist af nógu að taka ennþá.

Það veit það enginn fyrr en hann reynir hvað það er lýjandi að sitja með sjö túrista sem verða vonsviknari með hverri fréttinni af misheppnuðum bátsferðum og hverri nóttinni sem við þurfum enn að húka á sama tjaldstæðinu þegar við ættum að vera komin allt annað að sjá stórmerkilega hluti í þessu sérstaka landi sem er þar að auki eitt dýrasta ferðaland í heimi. Afar þreytandi að þurfa hvað eftir annað að yppa öxlum og segja svona er þetta bara, hef enga hugmynd hvenær fjörðurinn opnast.
Og þó að fólk reyni að halda sönsum og halda andlitinu þá er allt of auðvelt að fylgjast með því hvernig gremjan byggist upp út af minnstu smáatriðum. Allir vankantar í mat eða aðbúnaði magnast upp og maður hugsar með hryllingi til þess ef allt springur og andrúmsloftið eitrast fyrir alvöru.

Þegar við vöknuðum í morgun var fjörðurinn pakkaður sem aldrei fyrr. Þá var útséð með bátsferðir en sem betur fer var hægt að troða einni skotferð inn í þéttpakkaða dagskrá þyrlunnar. Afar svalt samt að fljúga í þyrlunni yfir hafísinn, þó að vissulega væri ergilegt að sjá hvað þetta er stutt og lítið mál, - 10 mínútur í þyrlu, ef bara hefði verið hægt að brjótast í gegnum ísinn á föstudaginn. Eða laugardaginn. Eða sunnudaginn. Eða í dag.

Rétt náðum flugvélinni heim til Íslands og það var bara af því að það var seinkun á henni út af þoku í Kulusuk í morgun. Beint úr þyrlu í flugvél, þannig að eina sem fólkið fékk að sjá af Grænlandi var þetta eina tjaldstæði við Kuumiut sem allir voru tilbúnir að gubba á fyrir rest. Ekki hamingjusömustu ferðamenn sem ég hef skilað af mér, en jæja, lítið við því að gera...