Ég hugsaði mér gott til glóðarinnar í gær að vera uppi í fjalli allan daginn og gefa ekki færi á að láta gabba mig. Engu að síður náði fyrsti apríl í skottið á mér þegar ég kíkti niður í skála í kvöldmatinn, þá akkúrat hringdi mamma í mig. Ég átti auðvitað ekki von á því að móðir mín góð færi að leika á barnið sitt og kokgleypti því lygina hennar um að frænka mín hefði hætt við að láta ferma sig, einni og hálfri viku fyrir daginn stóra. Svona er ég auðginnt og trúgjörn.
Eins gott að það er bannað að plata nema einn dag á ári.