Vinnualkar eru skrýtin fyrirbæri og ekki einfalt að útskýra. Ég þekki eina soleiðis stelpu.
Einkennin eru illgreinanleg, jafnvel þeim sem þekkja hana vel. Hún er eðlilega fyrst til að taka eftir að ekki sé allt með felldu og gerir þá allt til að villa um fyrir sínum nánustu: meikar yfir baugana, augun opin, heldur sínu striki... þangað til hún dettur niður.

Það gerðist á föstudaginn. Enginn sem sá þetta þá hafði greint á réttan hátt skyndilegt, og að því er virtist ástæðulaust aðsvifið; þess vegna vildi hún ekki segja neinum sem hætta væri á að vissi hvað væri á seyði. Fyrir tilviljun kom þetta fram í dagsljósið í gær og hún játaði með semingi. Þegar hún játaði fyrir mér vissi ég að ástæðan væri langvarandi ofþreyta.
Hún vill ekki að neinn viti að hún er að þrotum komin, að hún getur varla staðið í lappirnar lengur, að hana svimar orðið við minnsta tilefni og jafnvel tilefnislaust. Hún vill það ekki út af því að hún veit að það góða fólk sem hún þekkir mun segja henni að minnka við sig, að slaka á, að hún verði að sleppa höndinni af því sem hún er að gera. Það jafngildir uppgjöf í hennar augum og það gengur ekki.

Ég las yfir henni reiðipistil í gær. Fyrst starði hún út í loftið með þrjóskusvip, frá hennar sjónarhorni hafði komist upp um hana en hún ætlaði ekki að láta sig. En hún vissi - og ég vissi að hún vissi - að það var eingöngu umhyggja sem bjó að baki. Þess vegna mildaðist reiðilesturinn fljótt og ég sá á svipnum hvernig hún lét undan eigin stolti og tók niður grímuna. Galopin augun hurfu frá stjarfanum sem hafði spennt þau upp síðustu vikurnar. Eftir því sem augnlokin sigu virtist um leið sem baugarnir dökknuðu. Þegar hún fór frá mér skömmu seinna tók hún utan um mig og sagði "Ég vissi innst inni að ég átti að segja þér frá þessu strax og ég vissi alveg hvað þú myndir segja við því. Ég vildi ekki heyra það vegna þess að það færir mér heim sanninn um eigin heimsku og veikleika, þetta er það sama og skynsemin hefur sagt við mig undanfarið. Ég þurfti bara að heyra það frá rödd sem ég get ekki þaggað niður í. Viltu alltaf pikka í mig öðru hvoru og segja mér að fara heim að sofa?"