Það hlýtur að vera óþægileg tilfinning að vakna að morgni, muna takmarkað eftir kvöldinu og spyrja sig "hver er það sem liggur þarna við hliðina á mér?" og svo "af hverju er ég ekki í neinum fötum?".
Sem betur fer hef ég aldrei lent í þeirri aðstöðu og vona að ég fari ekki að taka upp á því úr þessu. En mikil varð undrun mín þegar ég vaknaði morguninn eftir velheppnaða árshátíð Ársælsmanna. Ekki nóg með að ég væri ennþá með linsurnar í augunum og árshátíðarandlitið, það er alveg eðlilegt. En ég átti ekki von á að vakna í jakkanum, með stóra, hlýja sjalið mitt um hálsinn og ennþá með myndavélartöskuna á mér! Þannig hafði ég sofið vært alla nóttina.

Árshátíðin fór að mestu friðsamlega fram. Flestir komust frá henni tiltölulega heilir á sál og líkama. Flestir nema Tryggvi. Hann lenti í að því er virðist tilefnislausum barsmíðum. En hann fékk að slá til baka þannig að mér skilst að hann sé sáttur.

Undanfararnir sáu um nektina og kann ég þeim kærar þakkir fyrir - maður sér aldrei of mikið af beru karlmannsholdi. Kvenmannsrassar voru ekki beraðir þetta kvöldið, svo mér sé kunnugt um, nóg komið af því í bili...

Freyr kom á óvart sem hagyrðingur mikill. Snilli hans skyggði þó hvergi á gríðargóðan leikþátt nýliða sem að mínu mati var hápunktur kvöldsins! Handritið verður sjálfsagt birt á einhverri síðu í einhverju formi einhvern tíma seinna. Það verður mér tölvufróðara fólk að sjá um.