Nýliðin helgi var löng.
Hún byrjaði eiginlega á miðvikudagskvöldið þegar við Sebastien skipulögðum ferðalög í náinni og fjarlægri framtíð yfir einum bjórsopa eða tveimur.

Fimmtudagskvöldið byrjaði á bjsv-fundi. Eftir mikla vinnu áttum við skilið smá menningu. Þegar menningarstaðirnir lokuðu kl 1, fórum við heim til Úrsúlu og sátum þar að sumbli fram eftir nóttu. Við reyndum að raska ekki verulega næturró konunnar sem svaf á neðri hæðinni, en hvernig átti ég að vita að þessar dyr inn af klósettinu lægju beint inn í svefnherbergið hennar? Þetta var alveg óvart!
Við fórum víða í umræðuefnum, sumt er ekki eftir hafandi eins og vera ber á næturspjalli. Síðustu gestirnir (þ.e. þeir síðustu sem lifðu nóttina af) yfirgáfu Úrsúlu um sjö um morguninn... held ég... Mig, Tryggva og Villý langaði í morgunmat og við röltum því á Gráa köttinn. Þar var ekkert sem okkur langaði neitt frekar í þannig að ég bauð þeim heim í morgunmat. Snjónum kyngdi niður á okkur, ef við hefðum ekki stoppað á Kettinum og hrist af okkur skaflana, þá hefðum við grafist undir snjófarganinu og orðið úti. En að lokum komumst við í hlýjuna að Laugavegi 100 og settumst að snæðingi. Þau fóru frá mér kl hálfníu, hress og endurnærð og tilbúin í amstur dagsins.

Eftir tveggja tíma lúr fór ég í útréttingar með mömmu. Afraksturinn var örbylgjuofn á Laugaveginn þannig að: Tryggvi og Villý! næst þegar þið komið í morgunmat þá get ég kannski boðið upp á eitthvað fleira en ristað brauð með kavíar.
Klukkan fimm var ég komin í kokteilboð í Rúgbrauðsgerðinni í boði fjármálaráðuneytisins. Þegar ég settist niður með glas í hönd þynntist ég upp á augabragði. Ari og Þórhildur stöppuðu í mig stálinu og héldu mér við efnið. Við höfum öll heyrt mýtuna að maður sé kominn í lag aftur eftir einn bjór, bull... það þarf minnst þrjá!
Árshátíð stjórnmálafræðinema var haldin í Skíðaskálanum. Ógnarleiðinleg ræðuhöld drógust því miður á langinn.
Logi Bergmann veislustjóri var fyndinn fyrst en hélt soldið lengi áfram í sama gríninu.
Formaður Politicu, félags stjórnmálafræðinema hélt ræðu - þegar ég reyndi að lýsa þjáning minni en átti ekki til orð sagði Ágústa: "Hann er sem sagt bara sætur." Ég hefði ekki getað orðað það betur.
Fjármálaráherra átti snilldartakta á dansgólfinu en hann hefði betur sleppt að stíga í pontu. Hef ekkert fleira um það að segja.
Svo var dansað fram á nótt og þá varð þetta nú allt í lagi.

Á laugardaginn fór ég í leikhús með Hildi systur. Við sáum uppsetningu Leikfélags MH á Örlagasystrum Terry Pratchetts: snilldarsýning! Ævintýr og leikhústöfrar af bestu sort.
Beint eftir leikhús fór ég að vinna um nóttina. Þar heimsótti mig margt skemmtilegt fólk. Einn reis upp frá dauðum og spjallaði við mig heillengi. Aðrir virtust að dauða komnir en lifðu samt, svona eins og gengur og gerist.
Og svo fór ég heim og sofnaði - loksins! En vottafokk... ég get sofið þegar ég verð gömul!