Þessa dagana er ég í óða önn að skipuleggja nánustu framtíð. Næsti vetur er í höfn, ég er búin að skila inn umsókn fyrir Erasmus-skiptinemaprógrammið. Endanleg niðurstaða: ég er að fara til Toulouse (sem var löngu vitað) en á síðustu stundu ákvað ég að læra meira í sögu Frakklands og Evrópu í staðinn fyrir að læra landafræði í eitt ár. Af einingunum 30 sem ég er skráð í þarf ég ekki að fá nema 12 metnar til HÍ til að fylla upp í 90e B.A. kvótann minn, oh my... ég er farin að sjá fyrir endann á þessu - rúmlega hálfnuð. Þess vegna gat ég leyft mér að velja skemmtilega kúrsa eins og byrjendakúrs í kínversku og annan sem heitir: "Nútímasamfélag og daglegt líf í Japan og Kína". Can't wait!

Hitt liggur ekki jafnljóst fyrir, hvað ég á af mér að gera í sumar. Síðasta sumar, þegar ég yfirgaf skilrúmsskrifstofuna mína í ráðuneytinu var óskað eftir áframhaldandi nærveru minni næsta sumar. En nú tel ég mig vera nánast komna með vinnu hjá Íslenskum Fjallaleiðsögumönnum. Hinn orðvari Einar yfirbossi þar vildi engu lofa fyrr en hann hefði eitthvað í höndunum, einhverjar pantanir fyrir sumarið (það er ennþá bara feb.) en ég held ég megi túlka orð hans þannig að ef ekki kemur heimsendir þá ætti það að geta gengið.
Hvað nú: vel ég dyrnar sem eru merktar "örugg staða innan stjórnsýslunnar", nokkuð sem lítur prima vel út á CV-inu og er skynsamlegt fyrir framtíðina, eða opna ég þær sem eru merktar "ferðalög og ævintýri - ótrygg framtíð en what the heck"?
Hvað ætla ég að verða þegar ég verð stór? Hvers vegna valdi ég frönsku og stjórnmálafræði? Vegna þess á þeim tímapunkti leit utanríkisþjónustan út fyrir að vera prima starfsvettvangur fyrir flakkara eins og mig. Nú þarf ég að velja um "ferðalög núna" eða "nokkur ár við skrifborð áður en ég get hreyft mig úr stað á annað skrifborð, annars staðar í heiminum". Er ég búin að gleyma því að utanríkisþjónustan var bara means to an end. Ég var að hugsa um að halda bara áfram á leiðinni sem ég hafði hugsað mér en var búin að gleyma að hvaða marki ég stefndi þegar ég valdi þessa leið.

Enívei, ég er búin að taka af mér hauspokann. Ég sé núna að ég er of ung ennþá til að staðna og stirðna við skrifborð - hvar í heiminum sem það kann að vera. Vel má vera að ég endi þar í framtíðinni - en það er vonandi lengra í það. En svo getur þetta breyst eins og öll mín ótryggu framtíðarplön - sjálfsagt segi ég eitthvað annað á morgun. Leiðinlegt að vera svona klofinn persónuleiki...