Nú er í öllum tímum í skólanum, í tíma og ótíma, kennt um Kúbudeiluna, kjarnavopn, eldflaugar og eldflaugavarnir, skynsemi, stofnanir, Krútsjoff og Kennedy og margt fleira. Þar ofan á bætist að utan skólans er vart um annað rætt en hugsanlegar árásir á Írak út af hugsanlegri tilvist hugsanlegra kjarnavopna... eða var það hugsanlega vegna olíu? Ég man það ekki...

Allt þetta hefur ógnvænleg áhrif á sálarlíf mér og draumfarir. Í nótt dreymdi mig að Rússarnir voru að gera árás, eða voru það öxulveldi hins illa? Þeir bombarderuðu Reykjavík sundur og saman - þetta var samt einhvern tíma langt frammi í framtíðinni: í Reykjavík draumsins bjuggu um 900.000 manns og Reykjavík hafði verið flutt eitthvert á bresku eyjarnar, kannski Orkneyjar. Mjög líklega hefur það verið vegna krafna náttúruverndarsinna.
Alltént þá sendu þeir fjölda sprengja sem fóru ansi illa með byggingar og búfénað. Þó voru þetta ekki kjarnorkusprengjur, kannski áttu þeir ekki soleiðis, eða kannski áttu þeir, það munum við aldrei fá að vita fyrir víst. Ég slapp lifandi frá fallandi húshlutum þar sem ég var stödd undir styttunni af Skúla fógeta (var það ekki annars hann?). En fljótlega kom í ljós að menn stráféllu úr ýmsum sjúkdómum sem höfðu dreifst með sprengjunum. Og svo þegar ég var komin með fyrstu einkenni miltisbrands þá nennti ég ekki að standa í þessu lengur og vaknaði.

Eftir þetta sofnaði ég aftur og dreymdi þá að ég væri á ferðalagi í Kína, eða var það Víetnam? Alltént var þar fólk sem ekki skildi mig og ég ekki það. Þrátt fyrir það - og kannski einmitt út af því - var þetta allt saman ákaflega ánægjulegt; svona eins konar sárabætur fyrir hjartað mitt litla að það skyldi hafa þurft að horfa upp á raunveruleikann í draumi.