Um helgina sótti ég námskeiðið Fyrsta hjálp 2 á vegumBjsv. Ársæls. Þetta fór allt vel fram og ég lærði margt gagnlegt, t.d. aðkomu að flugslysi, aðkomu að látnum, hópslys og vinnuskipulag við þau, móttöku þyrlu o.fl.
Þetta fór allt saman mjög friðsamlega fram. Sumir voru friðsælli en aðrir sökum óyfirbuganlegrar þreytu. Það er nú einu sinni svo að þegar maður er inni í svona ljótt máluðu húsi þá verður maður að hvíla augun af og til á ljótleikanum og leita inn á við, leita innri fegurðar... eða... hmm...

Allt fór friðsamlega fram þar til svona um tíu-leytið á lau.kvöldinu þegar óður maður kom og barði húsið utan. Þegar hann komst loks inn öskraði hann óðamála á okkur að það hefði orðið slys fyrir utan. Það duldist reyndar engum manni sem hafði augun opin að eitthvað var að þar sem maðurinn óði var alblóðugur og með annað augað hangandi niður á kinn.

Nú hlupu allir sem vettlingi gátu valdið upp til handa og fóta. Á leiðinni kallaði einhver "Það þarf einhver að stjórna!!" og ég, í óráði mínu, svaraði "Ég skal stjórna". Ég mundi eftir að fara í úlpu og reima skóna mína (meira en einhverjir gerðu) en því miður gleymdi ég uppi í skála ýmsu þarflegu, s.s. skýrri hugsun og skynsemi. Ég flaut út með stríðum straumi nýlærðra björgunarmanna sem ætluðu sér svo sannarlega að gera sitt besta.

Vettvangurinn var kaos, ekki skipulagt, bara óreiða. Flestum tókst nú samt að halda haus þó stjórnandinn stjórnaði af yfirgripsmikilli vanþekkingu. Mér varð mun hughægara þegar ég frétti eftir æfinguna að þetta hefði verið ýkt dæmi að mörgu leyti.
Aðkoman var stressandi. Öskur bárust úr öllum áttum frá móðursjúku kvenfólki í fleirtölu. Bílstjórinn í Nissaninum hékk fram á flautuna. Óði maður með auga á kinn hafði fengið félaga sinn í lið með sér og þeir létu öllum illum látum. Þurfti þrjá fíleflda karlmenn að minnsta kosti til að hafa stjórn á þeim. Homminn sem var aftan í Landrovernum vildi ólmur hjálpa til en flæktist fyrir af fullum krafti. Þar ofan á bættust siðlausir fréttamenn sem virtu að vettugi allar starfsreglur sinnar stéttar og vildu ráðast inn á vettvanginn. Þá er ég bara búin að gera skil áreitinu sem þurfti að sía frá áður en maður gat einbeitt sér að sjúklingum í forgangi.

Mér telst til að þarna hafi verið 10 sjúklingar. Þar sem þetta var bílslys átti að sjálfsögðu að gera ráð fyrir því að allir gætu verið með háls- og hryggáverka. Einn sjúklinginn gátum við ekki gert neitt fyrir. Einn hafði kastast út úr bílnum og var meðvitundarlaus með opið axlarbrot og slagæðablæðingu. Einn var meðvitundarlaus með slæman hryggáverka og opið úlnliðsbrot og alblóðugur í framan. Einn var með áverka á brjósti og opið sköflungsbrot. Einn var með stóran áverka á brjóstkassa og samfallið lunga ef ég man rétt, sá brást enn við ávarpi en var ekki fjörlegur, fölur í framan og þvalur. Einn var meðvitundarlaus aftan í Landrovernum með svöðusár á höfði og afrifið eyra, fyrir utan það var hann fínn...
Þetta eru þeir sem verst voru settir. Myndir af blóði og sárum má sjá hjá Stæner. Þetta er samt eftir æfinguna þannig að gervin höfðu eitthvað laskast. Til dæmis vantar augað á óða manninn, það rifnaði af í átökum þegar reynt var að hafa stjórn á honum. Þarna er líka búið, á undursamlegan hátt, að finna aftur eyrað á meðvitundarlausa manninum og græða það aftur á. Það fannst undir leirklessu sem var búið að klína á hausinn á honum og setja rautt gums yfir.