Yfirleitt er ágætt að sofa út á sunnudagsmorgnum en mér stóð ekki á sama þegar ég vaknaði um ellefuleytið síðasta sunnudagsmorgun. Rútan sem ég hafði ætlað að taka hafði nefnilega farið án mín kl hálfníu. Ekki gæfuleg byrjun í sumarvinnu sem guide að missa af rútunni á áfangastað.

Með aðstoð góðs fólks komst ég samt á Vík þar sem ég hitti fólkið. Takk takk Rut og mamma, og já, þið eigið inni hjá mér stóran greiða. Kennarinn minn, hann Hjölli, virtist álíta sem svo að fall sé fararheill, allavega fékk ég engar skammir. Þetta var æfingaferð með reyndum guide, einum þeim reyndasta. Eftir hana á ég að vera tilbúin að bjarga mér ein með 8-15 Frakka hóp. Í þvi felst að fræða þá um sögur, ljóð og líf þjóðarinnar sem og land og náttúru. Mikilvægt er að passa þá og kenna þeim að fara sér ekki að voða í náttúrunni, kenna þeim að klífa skriður og skríða kletta án þess að slasa sig, detta ekki í hveri eða hrífast með straumnum niður árnar sem við þurfum að vaða.
Ég á að kenna þeim og hjálpa að tjalda, elda oní þau og þjóna að einhverju leyti, - en ég slepp við uppvaskið, sem er mjög gott!

Ég hitti fólkið sem sagt á Vík á sunnudaginn, þá voru þau búin að vera á ferðalagi í fimm daga. Þá um kvöldið byrjaði að rigna!
Morguninn eftir var rigning og rok. við röltum upp á Reynisfjall þangað til vindurinn var farinn að rífa almennilega í, þar snerum við við, enda ekkert útsýni hvort eð er. Hundblaut héldum við okkur að mestu leyti innandyra seinnipartinn.

Að morgni þjóðhátíðardagsins tókum við rútuna inn í Landmannalaugar. Rigningin hélt áfram eins og ekkert hefði í skorist en streymdi nú beint niður, frekar en upp í nef og inn í tjöld. Við fórum í stuttan göngutúr, einn rúnt um Laugahraunið, og sendum svo fólkið í laugina meðan ég og Helga (annar guidanemi) elduðum saltkjöt og baunir.

Á miðvikudaginn löbbuðum við norður að Ljótapolli í rigningarhryðjum. Nei, þetta voru ekki skúrir, þetta voru hryðjur. Uppi á Ljótapollsgígnum borðuðum við nesti akkúrat í einni uppstyttunni. Hryðjur allt í kring en uppstytta og bjart yfir hraunjaðrinum og Tungnánni þar sem hún rennur í gegnum Kýlingana, skyndiuppgufunin í sólinni vakti upp hulduslæður sem liðuðust um svartan sandinn, - vafalaust eitt fallegasta myndefni sem ég hef séð og mun sjá. Ég bölvaði augnablikinu þegar ég vó og mat hvað ég ætti að taka með - og skildi myndavélina eftir í tjaldinu á þeim forsendum að þetta yrði nú ekki fallegasti dagurinn sem ég yrði á ferðinni á þessum slóðum í sumar.
Á heimleiðinni kepptumst við nemarnir við að vera til fyrirmyndar í að tína upp rusl á víðavangi. Ég vann mér inn nokkur fyrirmyndarstig þegar ég dró latexhanska upp úr vasanum á utanyfirbuxunum, góss frá því á einhverri sjúkraæfingunni í vetur. Vopnuð honum réðst ég óhrædd á versta sóðaskap. Allavega framan af. Þar sem við gengum með fram Frostastaðavatninu greip ég í plastpokahorn sem stóð upp úr veginum. Í pokanum var gums sem endur fyrir löngu hafði verið fínasta bleikja og lyktin eftir því. Hvusslass veiðimenn eru það sem veiða fisk, setja hann í poka og grafa hann í veginn? Skil ekki veiðimennsku.
Nú var komið að mér að spreyta mig við hlóðirnar. Að vonum var ég soldið stressuð þar sem bæði Helga og Hjölli eru/hafa verið atvinnueldarar og Frakkar ekki orðlagðir fyrir umburðarlyndi eða nýjungagirni í matargerð. En það sem mig vantar á í kunnáttu og þekkingu bæti ég upp með hugmyndafluginu - og þetta var eitt af þeim kvöldum sem tilraunaeldhúsið virkaði ágætlega. Hakkbollur með eplum og fjallagrösum runnu ljúflega niður í franska maga og íslenska og ég var svo ofhlaðin lofi og hrósi að ég stóð varla í lappirnar.

A fimmtudeginum fengum við loksins dag sem hekk meira og minna þurr. Við lögðum af stað inn Laugaveginn til að borða nesti við Storahver. Eftir að hafa skoðað hveri þar i kring heldum við norðvestur a boginn i att að Haöldu og til baka niður Vondugil. Fyrsti dagurinn sem við komum ekki heim hundvot að blautum tjöldum - mikil hamingja.

Mikið var lika gaman að vakna a föstudagsmorgninum og heyra ekki rigningarhljoð, þa verður svo miklu auðveldara að fara a fætur. Fyrst það var ekki bleyta, þa forum við og bleyttum okkur i anni. Þetta var reyndar ekkert a við það sem eg hef verið að bleyta mig undanfarið, við oðum bara yfir hnedjupt vatn. Svo löbbuðum við inn Barmana, upp a Reykjakoll/Kjaftaöldu og svo aftur inn a Laugaveginn og til baka upp og niður Brennisteinsöldu.

Aður en við forum heim a laugardeginum skruppum við i morgungöngu upp a Blahnuk, one last look yfir Landmannalaugar.
Eins og þið sjaið er eg orðin nokkuð vel sjouð i staðhattum og gönguleiðum (enda buin að labba amk eitt maraþon a faum dögum) og skal með anægju miðla hverjum sem vill. Eg er reyndar bokuð langt fram eftir sumri i alls kyns vinnu og aktivitet en það ma alltaf finna tima fyrir e-ð skemmtilegt, svona eins og að labba Fimmvörðuhals eða fara i utilegu um viðan völl eða i pikknikk. Það er nefnilega svo margt a sumrin...