Sumarprófið mitt í Heimspekilegum forspjallsvísindum byrjar eftir 20 mín, can't wait!!!
Veit ekki hvern ég var að blekkja þegar ég skráði mig í sumarpróf; allavega blekkti ég sjálfa mig þegar ég taldi mér trú um að ég gæti verið betur undirbúin í ágústlok en ég var í maí.

Ekki gat ég farið að dröslast með bækurnar á fjöll og lítið gagn er að því að fara með þær á sjóinn þar sem ég á víst að halda uppi fjörinu þar. Þess vegna hafði mér ekki gefist eitt einasta tækifæri í sumar til að lesa fyrr en ég fékk tvo frídaga á mán og þri. Ég sá í hendi mér að þarna gæfist gullið tækifæri til að lesa það sem ætlast var til, hugsa djúpt og pæla.

En ó vei; freistarinn sat fyrir mér og hindraði góðan ásetning minn: á sunnudagskvöldinu datt ég í að lesa Harry Potter - The order of Phoenix. Og þar sem ég var alltaf að bíða eftir að þessi bók hífði sig upp úr meðalmennskunni og yrði spennandi þá gat ég ekki hætt og snúið mér að öðru, - það sér hver heilvita maður! Þegar ég á þriðjudeginum hafði þrælast í gegnum allar 760 blaðsíðurnar fór ég að taka til í herberginu mínu á Eyrarbakka því til stendur að ég tæmi það áður en ég fer út og eftirláti það Guðrúnu. Þriðjudagskvöldið fór í eldamennsku og bíóferð - skuldaði Hildi bíóboð síðan langt síðan, tími til kominn.
Miðvikudagur og fimmtudagur voru vinnudagar, hálfs sólarhrings vakt hvorn dag eins og vanalega. Þegar ég kom svo heim í gærkvöldi var mér ekkert að vanbúnaði að fara að læra þegar ég var búin að taka aðeins til í herberginu mínu á Laugaveginum. Þá las ég frá 23 til 1 - meikaði ekki meira eftir allar næturvökurnar við galdrabókalestur. Vaknaði svo um átta-leytið með góðan ásetning, las í einn og hálfan tíma, fór í sund, út í banka, út í bakarí og svo aftur heim að borða morgunmat. Tók aftur til við lesturinn en eirðin var ekki meiri en svo að ég stytti nýju buxurnar, gekk nokkrum sinnum fram og tilbaka, leit út um gluggann á klukkuna á Hlemmi og ákvað að fara niðreftir í skólann að læra þar. Settist við tölvu í Odda og kíkti aðeins á nokkrar Powerpoint-glærur og glósur á netinu.

Þegar ég hafði sörfað vítt og breitt um netið áttaði ég mig á því að ég væri hvort eð er ekki að gera sjálfri mér neitt gagn og ákvað að skrifa smá pistil. Síðan eru 17 mínútur. Nú fer ég og læt reyna á það hvort þessi góði undirbúningur reynist mér gott veganesti.

--- --- --- ---

Nú eru fimm mínútur síðan prófið byrjaði og ekki sit ég inni og helli á blað hugleiðingum mínum; hverju má það sæta?

Sko, í millitíðinni hef ég komist að því að einhvern tíma í sumar hef ég (perhaps very wisely) skráð mig úr sumarprófinu og svo hef ég ekkert munað eftir því. Kannski hef ég aldrei verið búin að skrá mig í sumarpróf, ég man það ekki fyrir víst. Mér líkt, eins og flestir sem þekkja mig vita. Fjölskyldan kallar mig prófessor Herdísi, ekki að ósekju, - og það kemur gáfum ekkert við.

Ég veit að ég gerði sjálfsagt rétt í að eyða þessum pósti ella verð ég skotskífa háðs og gríns ... æ nei nei. Ef þessi litla saga getur létt ykkur lund þá er það vel.