Afmaeliskvedjur i massavis:
10. des : Elin Elisabet
11. des : amma Herdis
Agusta
Ari Klaengur
Katerine danska i Toulouse
12. des : Torbjörg
19. des : amma Gyda

Til hamingju med afmaelid allir sem einn, ég fagnadi fyrir ykkur öll. Svo jàta ég ad muna ekki almennilega hvernig radast annars upp i desember: Jon Sigurdur og Stebbi eru tarna einhvers stadar og svo eflaust einhver sem ég er ad gleyma. Làtidi mig vita.

Hélt litlu jol fyrir Islendingana og Islandsvininn Aurélien à föstudaginn. Eg og Gudrùn reyndum ad baka smàkökur eftir minni... tad gekk ekki of vel. Nù er ég bùin ad fà uppskriftir frà mömmu og get hafist handa fyrir alvöru. Reyndar hef ég à tilfinningunni ad Frakkar séu ekkert mikid fyrir ad baka sjàlfir. Bökunardeildir i bùdum og stormörkudum eru litlar ef nokkrar. Og tràtt fyrir mikla leit hefur mér ekki enn tekist ad hafa upp à pùdursykri. En ég gefst ekki upp. Gudrùn sagdist hafa fundid soleidis i risamarkadi i einhverju ùthverfinu svo ég held i vonina. Ef allt annad bregst tà baka ég bara i Finnlandi.
Tad tokst nù samt ad fà smàkökulykt i hùsid to afurdin vaeri ekki sù bragdbesta. Og deigid màtti éta; Pétur ljomadi af hamingju eftir ad hafa fengid smàsleikju og sagdist kominn i jolaskap. Laet ykkur vita af frekari tilraunum.

Svo for ég i fjallgöngu à laugardaginn, ekki sosum i fràsögur faerandi tar sem tetta er regla frekar en undantekning. Aetladi reyndar ad fara i helgarferd med Miröndu en hùn guggnadi à sidustu stundu svo ad ég for bara i dagsferd. Okkar finu leidsögumenn, Stephan à stuttbuxunum i snjonum og Rodrigue, Savoyardinn sem mér fannst fyrst lifandi eftirmynd Jökuls Bergmanns, nù teir foru tindavillt, heldur betur, svo vid endudum upp i 2150m i stad 2070m, einum tindi frà upphaflegum lendingarstad. Eg og Miranda erum einu stelpurnar sem torum ad skrà okkur i hop 1, (eda einu sem nennum) Miranda var ekki med i tetta skiptid og ég sprengdi mig allhastarlega à ad hlaupa à eftir tessum langt-à-undanförum, 1250m haekkun i leidindafaeri sidasta tridjunginn, snjoboltasnjokrapi i bratta = fyrir hver trju skref sem madur tok rann madur eitt til baka, à hausnum i snjonum mestan partinn.
Hvort sem tad var ofkeyrsla eda solstingur eda sitt litid af hvoru var ég ekki nogu hress og vetoadi à ad hlaupa eftir hryggnum upp og nidur og upp à rétta tindinn og svo nidur aftur. Tad kom sér vel fyrir rest, hefdi tekid allt of, allt of langan tima. Sofnadi fljott og vel tetta kvöld og slappadi af allan sunnudaginn, for ekki ùt ùr hùsi allan daginn nema rétt til ad hlaupa fyrir hornid, ùt i bakari til ad kaupa sùkkuladibraud i morgunmatinn... mmm... og svo beint upp i rùm aftur.

Klàradi naestum tvi ritgerdina sem ég à ad skila à morgun i samanburdarbokmenntum og klàradi naestum tvi ad lesa fyrir profid sem er à fimmtudaginn i frönskum bokmenntum. Tà er tad upptalid sem ég tarf ad klàra og skila fyrir jol. Engin jolaprofatörn hjà mér. Hàlffegin, veit ekki hvernig ég hefdi stadist jolaprofatörn àn hopandans à Kàrastignum.
Lokaprofin eru svo bara i tima i seinnihluta janùar. Ekkert upplestrarfri, engin almennileg profatörn. Veit ekki alveg hvernig tad à eftir ad fara, held i alvöru ad Frakkar masteri tà list ad laera jafnt og tétt yfir önnina - addàunarvert, I wish I could...