First things first: veit ad margir hafa bedid otreyjufullir...

Herdis Sigurgrimsdottir
27, rue Benjamin Constant - RDC droite
31400 Toulouse
France

Teir sem eru sleipir i frönsku vita ad RDC droite tydir jardhaed, til haegri.
-----

Eins og tid hafid kannski tekid eftir er ég illa tölvuvaedd eftir ad ég flutti frà François. Synid mér tvi tolinmaedi to ég svari seint og illa emailum og bloggi litid.

Litli gettoskolinn minn er ekkert sérlega taeknivaeddur, - vaegt til orda tekid. Eg bjost sosum ekki vid sama tölvufjölda à haus og à Islandi (tar sem helmingurinn er tar ad auki med fartölvur og tràdlausan netadgang i skolanum) en ég var samt ekkert ad bùa mig undir tad versta. Dag einn rölti ég mér inn à skrifstofu bokmenntadeildarinnar og spurdi hvar ég gaeti komist i tölvu. "Tvi midur," svaradi fraukan tessari kjànalegu spurningu, "tölvustofan er lokud." An frekari ùtskyringa hvar tessi einmana tölvustofa fyrirfyndist eda hvenaer maetti eiga von à tvi ad hùn vaeri opin.
Klumsa sem ég var nàdi ég samt ad spyrja hvar, ef nokkurs stadar, ég gaeti hugsanlega komist i tölvu à hàskolasvaedinu.

Eftir leit og leidbeiningar fann ég loks bokmenntahreidrid sem hùn hafdi bent mér à. Heimilisleg kaffistofa nemenda tar sem haegt er ad hreidra um sig med bok eda i godra vina hopi. Tar spurdi ég aftur hvar ég gaeti komist i tölvu. Drengurinn i afgreidslunni leit yfir öxlina à mér og sagdi "gjördu svo vel, tölvan er laus".
Eg leit um öxl og eftir soldla stund greindi ég ùtlinur tölvugarms sem rann saman vid rykfallid umhverfid ùti i horni. Tar maladi hùn eins og mjolkurdrukkinn kettlingur... nei, frekar eins og ellihrumur, tannlaus kattgarmur sem hefur hringad sig upp ùti i horni og bidur tess ad drekka sinn sidasta mjolkurdropa... Tarna fékk ég netadgang i hàlftima, svo turfti ég ad vikja.

Tessi lifsreynsla fékk mjög à mig!
Eg neita ad trùa ad tetta sé eini tölvukostur nemenda i skolanum. To var ekki til hughreystingar tegar sögukennarinn minn for ad tala um handskrifud skilaverkefni sem sjàlfsagdan hlut. Erum vid ekki örugglega i hàskola? Eg sé fyrir mér senu i timaflakksbiomynd tar sem adalsöguhetjan stendur med galopid ginid eftir ad hafa spurt einhvern ùti à götu hvada àr er og kemst ad tvi ad hùn hefur faerst til i tima à yfirnàttùrulegan hàtt . Sùmmad inn...

(Note to self: athuga til öryggis hvada àrtal er hérna i Frakklandi.)
----

Fyrst tölvuadgangur minn er skertur aetla ég ad nota taekifaerid nùna og làta modann màsa. Bara ad vara ykkur vid ef tid viljid fara og nà ykkur i kaffi eda fara à klosettid, tà er tetta taekifaerid...
----

Fyrir utan smà taeknilega ördugleika kann ég afar vel vid litla gettoskolann minn. Mér tykir jafnvel vaent um hann eins og madur sér aumur à köttunum sem hafa gleymst i Kattholti, eda raefilslegum flaekingsköttum. (Ekki spyrja mig af hverju mér eru kettir svona hugleiknir i dag... I do not know.) Tràtt fyrir ad skolinn sé oàsjàlegur tà er gott folk tarna.

Annar stori kùrsinn sem ég er i skiptist nidur i màlvisindi, franskar bokmenntir og samanburdarbokmenntir og kennararnir eru hver ödrum skemmtilegri, fyndnari, elskulegri og bjoda allir af sér godan tokka.

Hinn stori kursinn er saga Evropu frà 1500 til seinni heimsstyrjaldarinnar. Tveir kennarar, sidri en bokmenntadeildarkennararnir. Bàdar kaldranalegar og önnur kann ekki ad tala i hljodnema, sem er afar oheppilegt tar sem hùn kennir ca 300 manns i einu.

Auk tess er ég bùin ad kikja a byrjendakurs i Kinversku. Tar var litil saet kinversk kona sem sagdi "ça va?" à hàlfrar setningar fresti. -Skiljid tid? Held tad verdi soldid treytandi eftir heilan vetur, skiljid tid? Fyrir utan tad, og fyrir utan ad ofùtskyra eins og vid vaerum illa gefin, tà er hùn vaensta grey.

Svo er ég lika bùin ad maeta i einn tima i maghrebskri arabisku. Yndislega skemmtilegur kennari. Hann mun eingöngu kenna talmàl, màllyskuna sem var tölud i litla torpinu hans i Marokko en tad er sjàlfsagt nogu nàlaegt tvi sem er talad i restinni af Maghreb. (= Marokko, Alsir, Tùnis, Libya og ...) En hann syndi okkur samt i tessum fyrsta tima smà daemi um arabiskt skrifletur. Nùna kann ég ad skrifa Herdis à arabisku, frà haegri til vinstri, vel ad merkja.
----

Hvad vardar itrottakursinn, seglbretti og snjobretti, runnu à mig tvaer grimur i dag. Frakkarnir skjàlfandi bysnudust i morgun yfir vosbùdinni sem vid vaerum ad leggja ùt i og stod hreint ekki à sama. Eg hlo vid og lét mannalega... hehehe, jà vid Islendingar köllum tetta sko ekki kulda. Tvi beit ég saman tönnunum til ad taer glömrudu ekki.
Eg klaeddi mig i tvo blautgalla, eins og hinir, og vonadist til ad geta stadid undir mannalàtunum. Fljotlega eftir ad vid vorum komin ùt à vatnid voru fingurnir ordnir krokloppnir. Svo for ad minnka tilfinningin i fingrunum. Tegar tar var komid var ég haett ad geta haldid aftur af skjàlftanum. Eg trjoskadist vid ad làta draga mig i land, ég aetladi ad komast tad sjàlf. Tad gekk ekki sem skyldi, enda àfangastadurinn à moti vindi. Eg leit à fingurna à mér og reyndi ad rifja upp fyrstu einkenni kals à ùtlimum. En ég lét mig ekki.

Tegar ég loksins lenti tar sem ég vildi lenda hljop ég eins og ég gat inn i ùtbùnadarskùrinn tar sem fötin okkar voru. Eg àtti bàgt med mig ad fara ekki ad vola medan frostid for ùr fingrunum og medan ég klaeddi mig hafdi ég enga stjorn hreyfingunum i fimm à Richter. Eg skalf medan verid var ad veida sidustu ofurhugana upp ùr vökunum. Eg skalf medan vid gengum frà ùtbùnadinum. Eg skalf i Metroinu tràtt fyrir ad vera med flishùfu og islenska lopavettlinga. Eg skalf enntà eftir ad ég var bùin ad fà mér heita samloku og heitt sùkkuladi à Capitaltorgi.
Sem betur fer hitti ég à hlytt netkaffi og eg er haett ad skjàlfa i bili. En mig langar ekki ùt, mig langar ekki heim.

Held kannski ad ég geymi hina seglbrettatimana fram à saeta, langa solrika sumardaga.