"Hvað gerðir þú um helgina?"
"Æ, bara svona... alls kyns... óð Markarfljót og Krossá, labbaði upp í Laufafell og seig niður af því, bjargaði einum strák úr hjartastoppi, labbaði nokkra kílómetra... og svo bara svona... eitthvað... snjóflóðaleit, Müllersæfingar og alls kyns."

Þvílík yndishelgi. Ég bjóst við að þetta nýliðapróf yrði hreinasta helv... en svo var það eintóm gleði. Það sem hafði mest að segja var að sjálfsögðu veðrið og aðstæður allar, - allt eins og best verður á kosið. Fimmtán cm jafnfallinn snjór yfir öllu og blankalogn.

Við mættum í skriflegt próf kl sjö á föstudagskveldinu. Þegar því var lokið og búnaðartékkinu vorum við keyrð út í buskann. Við vorum sett út við kofann í Hungurfitum. Þar voru kortin dregin fram og lesinn upp punktur sem við áttum að finna og koma okkur á. Þetta lá allt nokkuð ljóst fyrir á kortinu... en úti í mörkinni í niðamyrkri er það ekki eins einfalt. Hópur 1, the thundercats, lagði af stað kl tvö um koldimma nótt. Blátt bann var lagt við notkun GPS-tækja nema í neyð þannig að við höfðum ekki nema áttavita, kort og veiðihárin til að þreifa fyrir okkur.

Eftir dúk og disk, marga hringi og heitar rökræður um það hvenær maður er villtur og hvenær er nógu mikil neyð til að afsaka notkun ólöglegra hjálpartækja (GPS) komumst við loks öll á áfangastað við Skyggnishlíðarvatn. Þar endurlífgaði hver maður hjartveikan félaga sinn og á eftir gerðu allir Müllersæfingar. Næsti punktur var við Laufavatn og þangað löbbuðum við beinustu leið og vorum snögg að. Þar löbbuðum við upp í fjallið, festum nokkrar tryggingar og sigum niður. Útsýnið yfir Laufavatnið hálffrosið, hraunið undir snjóhulunni; dalalæðumistrið sem hékk niðri við jörðina á stöku stað og sólin alltumfaðmandi sem yljaði okkur, - ég var svo hamingjusöm í hjartanu, hamingjusöm eins og maður getur næstum bara orðið á ferðalagi á fallegum stað í góðu veðri. Eftir hádegismat röltum við niður að Markarfljóti og ösluðum yfir það á Ljósártunguvaðinu. Það er ekki sama Markarfljót og Markarfljót. Það sem birtist niðri í Þórsmörk er öllu illúðlegra heldur en það sem maður veður upp undir hné undir Laufafellinu.

Eftir hnútapróf, kjetvestisbjörgun og hlaup út um allan móa í snjóflóðaýlaleit settumst við niður og biðum eftir team Jónas sem kom marserandi yfir hálsinn skömmu seinna. Eftir nokkrar Müllersæfingar stigum við öll upp í bíl og skutluðumst inn í Þórsmörk. Eftir eina létta og lystaukandi fyrstuhjálparæfingu éttum við okkur pakksödd af grillmat og sofnuðum upp úr hálftólf. Fyrir utan augnabliks augnalok í bílnum á leiðinni í Mörk var ég þá ekki búin að sofa síðan um átta um föstudagsmorguninn og flestir hinir álíka svefnþurfi.

Við fengum að sofa óáreitt, - í heila átta tíma. Þá ruddist Freyr inn í skálann með barsmíðum og ólátum og reif okkur upp á rassgatinu. Þeir syfjuðu voru kjöldregnir í Krossánni...
Þarna lærðum við mismunandi útgáfur og aðferðir við "þverun straumvatna", þ.e. að vaða ár. Fyrir þá sem ekki þekkja til aðfaranna er örugglega bráðfyndið að skoða myndirnar. Eftir nokkrar salíbunur í Krossánni gerðum við nokkrar Müllersæfingar og skunduðum svo í bæinn.

Nú og þar sem enginn var þreyttur eftir helgina slógum við upp partíi heima hjá Höllu. Fólkið var að tínast inn þegar pípti í nokkrum símum og húsið hálftæmdist aftur þegar fullgildir björgunarsveitarmenn drifu sig í útkall. Við nýliðarnir héldum bara áfram að drekka bjór og tókum svo á móti þreyttum útköllurum og gáfum þeim heitan mat. Það þarf einhver að vera í því líka...