Islendingar eru lokud tjod, - hardlaest. Eg er tar medtalin. Tess vegna verd ég medvitad ad reyna ad venja mig vid heitara loftslag og opnara tjodfélag. Tar sem ég hef bùid: à Islandi og i UK, tar er hver madur sjàlfum sér naestur og okunnugir eru okunnugir - punktur. Hérna eru okunnugir til tess ad kynnast teim. - Sérstaklega okunnugar stelpur...

A laugardaginn hitti ég Adel; eda ollu heldur Adel hitti mig. Eg var a labbi ùti à gotu, hann stoppadi vespuna sina og for ad tala vid mig. Fyrstu vidbrogd Islendingsins vid svona direct approach: Ignore. Hann lét sig ekki. Eg er fegin tolinmaedinni hans; tad munar ollu ad eiga vin sem tekkir borgina; ad tekkja fleiri en Erasmus-stùdenta.

I gaer hitti ég svo Soel. Tà turfti minni sannfaeringu, tetta er allt ad koma. Eda svo hélt ég.

I dag hitti ég Mustapha. Eg sat à Capitole-torginu og var ad skrifa auglysingu eftir husnaedi. Nidursokkin sem ég heyri ég àvarp frà einhverjum sem hafdi stoppad hjolid sitt fyrir framan mig. Pirrud yfir ad vera truflud reyndi ég ad veita àvarparanum enga athygli. (Er ad laera tad smàtt og smàtt ad sù adferd virkar ekki hér i Toulouse.) Hann streittist vid og ég leit pirrud upp i gladlegt svart andlitid.
"Svarardu ekki tegar tér er heilsad?" spyr ungur madur. Eg svara dauflega. Hann spyr hvadan ég sé; hvort ég sé stùdent og hvort ég sé ad leita ad hùsnaedi. Eg svara stutt i spuna.
"Hvers vegna ertu svona afundin vid mig tegar tu ert ad leita ad hùsnaedi og tù veist ekki hvort ég gaeti fundid fyrir tig hùsnaedi? Reyndar hef ég husnaedi sem ég gaeti bodid tér."

Allt i einu sà ég eftir fylunni. Audvitad var tad rétt hjà honum; ég hef ekki efni à tvi ad vera afundin vid folk, serstaklega ekki tar sem mig vantar hùsnaedi. Oft eru tad bestu taekifaerin sem madur faer sisvona fyrir tilviljun. Og to ég hefdi gott hùsnaedi tà langar mig samt ad kynnast Tùlùsingum og tà verdur madur allavega ad vera kurteis.
Hann tok afsokun mina goda og gilda og ég aetla ad fara ad kikja à ibùdina i fyrramalid.

Tegar hef ég hitt tessa trjà Tùlùsinga: einn Alsiring, einn frà Karibahafinu og einn fra svortustu Afriku. Gott ad hafa kontakta. Og i stad tess ad fàlma àfram i blindni er ég tegar bùin ad sjà godan part af borginni, bùin ad kikja i Tivoli, profa alsirskan mat, fara à opnun ljosmyndasyningar frà Afriku og à morgun er bio frà Fronsku Polinesiu. Eg er strax dregin inn i hringidu lifandi daglegs lifs og aktivitets i Toulouse. Tvi midur vard ég ad hafna godu bodi Adels um ad skreppa til Andorra i tvo daga tar sem ég get ekki svikist um i hùsnaedisleitinni. Forum seinna.

Nù er ég ad reyna ad finna hinn gullna medalveg: ad vera à vardbergi og treysta ekki hverjum sem er en ad vera samt opin fyrir skemmtilegu og godu folki. Tad sem vekur forvitni mina er tad ad addàendahopurinn minn virdist takmarkadur vid Tùlùzka stràka af erlendum uppruna. Allavega bara teir sem stoppa mann ùti à gotu. Forvitnilegt; à eftir ad rannsaka tetta betur.