Ég er komin heilu og höldnu til Turku i hosiló til Þórhildar. Sem endranær lagði ég mig fram um að gera ferðasöguna sem líflegasta til þess að hún verði nú skemmtileg aflestrar.
Flugferðin til Parísar gekk áfallalaust fyrir sig og ég lenti á Orly um hálfellefu í gærmorgun. Langt síðan ég hafði komið til Parísar, reyndi að rifja upp hvernig hún lítur upp á yfirborðinu þar sem ég þræddi mig í gegnum Metroið til að taka rútuna út á Beauvais.
Komin út á Porte de Neuilly leit ég í kringum mig og tók upp kortið. Þarna gekk ég í hringi í fjörutíu mínútur og reyndi að finna flugvallarrútuna. Að þessum fjörutíu mínútum liðnum var útséð um að ég myndi ná fluginu mínu.

Ég var ekki mjög hamingjusöm þegar ég kom loksins inn á farmiðasölu flugvallarrútunnar og hellti mér yfir aumingja starfsmanninn þar.
Af hverju er ekki stoppistöðin merkt og ekki rútan heldur?
Þar sem Beauvais-flugvöllur liggur utan borgarmarkanna og borgin græðir ekkert á honum vilja yfirvöld ekkert fyrir hann gera. Rútuþjónustan má ekki setja upp skilti eða merkingar, það má bara gera í nafni borgarinnar og borgin vill ekkert gera. Þetta var hans útskýring. Þessi ágæti maður benti mér á að kvarta við Ryanair og skrifstofu flugvallarins. Þetta fólk á eftir að fá að heyra frá mér á heimleiðinni.

Úr því sem komið var var ekkert annað að gera en að redda sér. Hringdi í Ryanair til að reyna að breyta pöntuninni. Ekkert laust fyrr en á sunnudagskvöldið. 60 evrur fyrir breytinguna, tvær hótelnætur í París og ein í Stokkhólmi, komin til Turku að kveldi 22. des. Hmmm... ég ætla að hugsa málið...
OK, ég þarf bara að finna tölvu og þá get ég reddað þessu. - Var ég búin að minnast á hvað Frakkar eru illa tölvutengdir?
Champs Elysés, - þar sem túristarnir eru, þar hlýtur nú að vera internetkaffi; hvað eru t.d. mörg EasyInternet á Oxford Street?!!
Ég leitaði af mér allan grun, spurði starfsfólk kaffihúsa, blaðsöluturna og búða. Að lokum spurði ég með vonleysi í röddinni: Veistu um eitthvert internetkaffi einhvers staðar í París? Hvar sem er...

Það sem blasti við mér á tölvuskjánum var ekki mjög uppörvandi. Til að byrja með virtist ég ekki ætla að sleppa með minna en 130 evrur til Stokkhólms þar sem ég ætti svo eftir að taka ferjuna og allavega eina nótt í París. Af rælni ákvað ég að tékka á SAS, fullviss um það fyrirfram að það kostaði morð fjár. En nei, ungmennisfargjald alla leið til Turku kostaði 160 evrur, brottför tafarlaust. Svo ég reif mig upp á rassgatinu og þeysti út á Charles de Gaulle.

Air Botnia skilaði mér skilvirknislega síðasta spölinn yfir Eystrasaltið yfir á alþjóðlega múmínálfaflugvöllinn í Turku þar sem ísingin glitraði svo fallega á flugbrautinni. Sjö klukkutímum á undan áætlun - og nokkrum evrum yfir áætlun.

París er skemmtileg borg... svoleiðis. Ef ég þarf að vera föst einhver staðar, þá má það alveg vera París. En ég vil frekar vera túristi í París af eigin frumkvæði en ekki af illri nauðsyn.


Allavega. Ég er komin til Finnlands og er í góðu yfirlæti og í góðum félagsskap. Þórhildur tók á móti mér á flugvellinum í nótt og annað kvöld verðum við Þórhildur á flugvellinum í Tampere til að taka á móti betri þriðjungnum, henni Ágústu.

Á hádegi á Þorláksmessu náum við í bílaleigubílinn og brunum í áttina til Jyväskylä til að halda upp á jólin í "mökki", finnsku sumarhúsi. Að öllum líkindum er það í skógi við vatn. Við vitum að það er arinn og það er sauna. Spáir tuttugu stiga frosti. Það er nú reyndar ekki svo slæmt hér í Turku núna, ekki nema -8°C þegar við hjóluðum heim áðan.

Ég hef kveikt á símanum mínum hérna í Finnlandi +33 673 188 049. Ef það virkar ekki þá er númerið hennar Þórhildar +358 504 733 448. Svo vonum við bara að það sé GSM-samband þarna inni í skógi inni í landi. Ætti samt að ganga. Hér eru engin fjöll og því engir GSM-skuggar.

Svo óska ég ykkur öllum gleðilegra jóla og vona að þið hafið það gott yfir hátíðarnar.