Konan sem gat allt

Svo ég tali nú um eitthvað annað en stríðshrjáð svæði svona einu sinni. Tími til að ég komi heim, - í hausnum líka.

Ég má samt til með að halda áfram að monta mig: mér tókst í gær að prjóna húfu, í fyrsta skipti á ævinni. Og ekki seinna vænna enda stefnir í helkalt fimbulfrost um helgina.

Einmanalegt í hosiló því Jósa er í sveitaskóla á Húnavöllum að kenna 15 ára krökkum að dansa og syngja. Þau hafa tvær vikur til að læra Litlu hryllingsbúðina utan að, æfa framsögn og söng, búa til leikmynd og búninga og eina risavaxna mannætuplöntu.
Jósa er hetja.

Kompás á netinu

Og nú er Kompás óruglaður!!!
Þeir hafa metið það sem svo að ferðasagan mín frá Líbanon myndi selja svo margar áskriftir að þeir ákváðu að rugla hana... eða eitthvað...
Ég skil þetta ekki.

Annars held ég að það sé hægt að sjá þáttinn óruglaðan á netinu. Sem sagt, farið á www.visir.is og veljið VefTV. Þá er hægt að velja Kompás og velja þáttinn frá 5.nóvember. Ef þið eruð með mackintosh tölvu, óheppin þið... VefTV vísis er ekki gert fyrir makka og þá þurfiði að horfa á þáttinn frá byrjun í stað þess að geta valið kaflaheitið Lífið eftir stríðið og farið beint. Og kannski komist þið aldrei lengra en 1-4 mínútur inn í innslagið áður en það byrjar sjálfkrafa upp á nýtt.

Ég þreytist ekki á að reyna að vera hávær þrýstihópur fyrir hönd (að öðru leyti hamingjusamra) makkaeigenda við ritstjóra og vefsmiði vísis og þeir segja: þetta er allt að koma.

Uppgjörið við Líbanon

Þar til búið var að sýna innslagið mitt í Kompás (í gærkvöldi) gat ég ekki hugsað um, talað um eða gert neitt annað.
Þykir verst að þetta var akkúrat þátturinn þegar þeir ákváðu að setja Kompás í læsta dagskrá. Vissi af því að þeir voru búnir að hóta því en hélt það væri í fjarlægri framtíð.

Horfði á þáttinn með ólöfu og var ekki búin að sjá lokaútgáfuna eftir að pródúsentinn var búinn að breyta því.
Kallaði upp nokkrum sinnum:
"nei, ekki notaði hann þetta skot"
"ohh..."
"æ, klippa fyrr út úr þessu"
"leyfa þessu að lifa"
"æ, þýðingin er í fokki"
Veit samt að það var líklega enginn annar en ég sem sá nokkuð athugavert, hef allavega ekki fengið nema góða gagnrýni. Ég er mjög sátt við útkomuna.

Eitt besta ráð sem ég hef fengið í þessu sambandi var eina nóttina sem við Einar Elí eyddum saman við skólablaðið með nóg af kóki (þessu svarta sko, ekki þessu hvíta) og litlum svefni. Þrátt fyrir rosalega vinnu á síðustu metrunum var ég ósátt við útkomuna. Það sem er samt svo rétt er að "ef þú lætur engan vita að þú sért eitthvað ósátt við þetta, þá tekur enginn eftir mistökunum. Það sér enginn að þetta hefði átt að vera á nokkurn hátt öðru vísi nema þú sjálf."
Takk Einar, við áttum góðar nætur saman, ótrúlegt hvað er hægt að koma miklu í verk þegar maður sleppir því að sofa.