Fór ekki upp á Hnúkinn um helgina eins og vonir stóðu þó til, við fengum ekki leiðsögn.
Fórum samt, ég og Halla, austur í Skaftafell og tylltum niður tjaldhælum eftir ellefu á föstudagskveldið.

Á laugardeginum fórum við á flakk og tókum með okkur englendinginn Söru og kanann Trip sem við hittum í Skafffll. Kíktum fyrst í Hnappavallahamrana og príluðum smá þar, línuleysið háði okkur en við fundum ágætis boulder-æfingar. Svo héldum við áfram austur þar sem okkar beið kaffi á Hala í Suðursveit, Zodiak-reisa á Jökulsárlóni og hvala- og selaskoðun úr fjörunni, svo stiklað sé á stóru. Stórkostlegur dagur.

Við lágum á meltunni eftir góðan grillmat og vorum að spjalla við Söru og Trip þegar kallað var partíboð úr fjallaleiðsögumannatjaldinu. Til að gera langa sögu stutta endaði það með þunnum sunnudegi.

Eins og allir vita er fjallganga besti þynnkubani sem til er. Við fórum því á Hafrafell með Dave fjallaleiðsögumanni á sunnudeginum. Smátt og smátt, hægt og bítandi, náði ég aftur fyrri styrk - andlega sem líkamlega. En ég var ákaflega dodgy og scetchy á tímabili. Ævintýrið byrjaði samt fyrst fyrir alvöru þegar við héldum að við værum nánast komin heim yfir Skaftafellsjökul. Eftir að hafa þrætt í gegnum krosssprungið völundarhúsið kom loks að því að lengra varð ekki komist. Sólin var komin óþægilega lágt á loft þegar við sáum að við yrðum að snúa við og þræða aftur til baka. Þar sem við ætluðum ekki að bíða eftir sólarlagi, ljóslaus á jöklinum, var gefið allhressilega í. Ég og Halla erum nú ekki reyndustu háfjallahommar í heimi en neyðin kennir naktri konu að spinna. Allt í einu stukkum við hiklaust eins og við værum að klofa yfir bæjarlækinn en ekki yfir dauðadjúpar sprungur og klungur.

Eitt hruflað hné var allur skaðinn sem við höfðum af þessari þeysireið yfir jökulinn, ofan sandi vaxnar jökulurðar og niður með hlaupandi grjótskriðum! Dave sagði fátt á köflum, annað en dodgy og scetchy. Við vorum úrvinda þegar við skriðum inn í bíl við Svínafellsjökulinn, úrvinda en ofurhamingjusöm. Ain't nuffin like a lil adrenaline.

Brosið entist alla leið í bæinn, - munnvikin héldust uppi þó augnlokin sigju niður.