Takk Ísrael!

Klasasprengjur er líklega einn mesti óþverri sem ég hef nokkurn tíma séð. Enginn hernaðarlegur tilgangur, eingöngu að drepa óbreytta borgara og gera land óbyggilegt.

Get ekki séð fyrir mér uppfinningamanninn sem fattaði upp á klasasprengju og kom svo stoltur heim úr vinnunni og sagði: ég var að finna soldið upp, það er algjör snilld.

Stundum springa þær við létta snertingu, stundum ekki. Stundum eru krakkarnir búnir að henda þeim á milli nokkrum sinnum áður en þær springa. 20 manns hafa látist af völdum klasasprengja eftir að stríðinu lauk og blaðamennirnir fóru heim.

Sprengjuleitarmennirnir sem ég talaði við sögðu mér að stundum kæmu þeir til að hreinsa svæði og fyndu þá hrúgur af ósprungnum sprengjum þar sem fólkið hefur bara drifið sig í tiltekt af sama drifkrafti og Vilhjálmur Þ. í gúmmíhönskum.

Tja, hvað á blessað fólkið að gera? Bananarnir að ofþroskast úti á akri, appelsínurnar að detta af trjánum og mygla og þar með lífsviðurværið þeirra fyrir næsta árið uppétið af ormum; ef það var þá ekki þegar ónýtt vegna þess að enginn hefur getað farið af stað til að vökva. Og margt af þessu fólki tók lán til að byggja upp húsin sín eftir sprengjuárásir.

75-80% af þessum sprengjum var varpað á 48 tímum EFTIR að búið var að samþykkja vopnahlé. Þetta er ekki bara orðið á götunni, þetta hef ég beint frá starfsmönnum Sameinuðu þjóðanna, - fólkinu sem var búið að vera að hreinsa upp jarðsprengjur frá því Ísraelarnir fóru og þarf nú að byrja allt upp á nýtt af því hreinu svæðin eru orðin hættuleg aftur.

Takk Ísrael!

Bombað til steinaldar...

... það sem ekki var þar fyrir.

Undarlegt tímaflakk að eiga viðskipti við skrifstofu Alitalia í Beirút. Ég ætlaði að fresta fluginu mínu á fimmtudaginn. Konan sem ég talaði við sagðist þurfa að fá samþykki frá London af því í kerfinu þeirra væri ekki tekið fram hvaða skilmálar giltu um farmiðann minn. Gott og vel, ég hélt nú ekki að það þyrfti að taka svo langan tíma fyrr en konan sagðist skyldu senda telex.

Ég varð hvumsa og ákvað nú að fara upp á skrifstofuna þeirra til að sjá hvernig þetta fornaldarskrímsli liti út, hvort hún sæti með fingurinn á morstakkanum. Hún var steinhissa á því að london væri ekki enn búin að svara. Ég bað hana þá um að hringja bara, það væri besta leiðin til að fá skjót svör. "Nei, við megum ekki hringja langlínusímtöl."
Aftur varð ég forviða.
"Þú ert þó allavega búin að senda þeim email til að reka á eftir þessu?"
"Eeeemmm... ég er ekki með email í tölvunni minni en ég get beðið skrifstofustjórann um að senda svoleiðis."
Þá stalst ég til að kíkja á fornfálega tölvuskjáina og fór næstum því að gráta af ónostalgíu þegar ég sá græna stafi á svörtum fleti.
Stundum verður maður bara kjaftstopp.

Til að gera langa sögu stutta fór flugvélin mín á fimmtudaginn án þess að ég væri búin að fá svar um hvort ég mætti breyta fluginu mínu. Svarið kom á telexi daginn eftir og þá gat ég breytt því.

Er í gústuhúsi í bristol en á leiðinni til london eftir klukkutíma. Gisti hjá Aliyu þar og hitti Alf. Kem heim til Íslands um miðætti annað kvöld og þarf að mæta í vinnu klukkan sex morguninn eftir.

Kokteilar og klasasprengjur

Mjog skrytin lifsreynsla ad keyra um thorp sem er buid ad sprengja i taetlur. "Thetta var einu sinni skoli. Thetta var einu sinni bill, tharna dou tveir. Thetta var einu sinni moska, mjog falleg moska meira ad segja." Myndirnar sem fylgja eru ekki thad versta sem eg hef ad syna fra thessum stad, thar var eg med stillt a vidjoupptoku. En thetta segir sina sogu.


Bankastjorinn i Bint Jbail for med mer a runtinn um thorpid. Thad er ekki mikid eftir af thvi. Vidast hvar sem eg var buin ad fara adur er annad hvort buid ad gera vid eda jafna vid jordu. Buid ad fjarlaegja brotin og tha tekur madur ekki svo mikid eftir neinu. I Bint Jbail standa enn halfhrunin hus og steypustyrktarjarnid ut i loftid, allt er brotid og beygt og skadbrunnin eda kramin bilhrae i vegarkantinum.
En folkid er komid aftur til sins heima. Jafnvel adur en buid var ad sprengjuhreinsa stadinn, nokkrum dogum eftir vopnahled. Bankinn hans Ali Saads opnadi aftur med fulla thjonustu sex dogum eftir ad sidasta sprengjan fell. Their sem eiga thess nokkurn kost halda afram sinni vinnu, ymist bunir ad gera upp, fa nyjan utbunad eda nytt husnaedi. "Fiskbudin sem var her er nu opin uppfra vid skolann."









Starfsmenn Rauda Krossins segja allir somu soguna: vid vorum skotmork! Hvernig getur madur neitad ad trua thvi thegar madur ser sjukrabilinn sem stendur nu fyrir utan Rauda Krosshusid i Tibnin?



En jafnvel tho madur sjai allt thetta, jafnvel eftir ad hafa sed myndir af likum i hrugu, thremur latnum bornum a somu borunum og manni ad halfu kromdum i husarustum, jafnvel eftir thetta allt saman er daudinn samt svo oathreifanlegur. Thangad til madur hittir folkid sem missti. Kamila er asamt modur sinni su eina eftirlifandi af fjolskyldunni. Niu letust thegar sprengja lenti a husinu theirra, flest born. Myndirnar sem hun syndi mer hafdi hun fengid fra vinum og aettingjum, fjolskyldualbumid hennar er ekki til lengur. Thann tima sem eg sat thar inni kom folk i heimsokn thar sem thaer bua nuna til ad votta samud sina. Eg var buin ad vera andlega fjarverandi allan daginn en tharna endadi med thvi ad tarin spruttu fram thegar eg var buin ad laera ad segja "eg samhryggist" a arabisku.

Sidan attar madur sig enn betur a thvi hvad thetta er klofid land, klofin thjod thegar madur kemur aftur til Beirut. Eg for ut med Naylu og vinum hennar um kvoldid, a penthouse-bar med utsyni yfir alla Beirut. Drykkirnir kostudu jafnvirdi tveggja vikna matarbirgda fyrir sunnan og tonlistin var frekar slaem. En utsynid er frabaert og fyrir flest af folkinu sem var tharna skipta upphaedir engu mali.
Thad er hins vegar ekki haegt ad daema thetta folk fra sjonarholi thjodar sem hefur ekki sed stridsatok sidan a Sturlungaold. Thetta er allt folk sem er uppalid vid sprengjudyn, skothrid, launmord og hrydjuverk. Thad verdur ad hafa thykkan skrap til ad lifa af oskaddad. En er ekki skrapurinn ordinn of hardur thegar madur heldur afram ad djamma thegar samlandar manns eru fastir undir husarustum eda saerdir af klasasprengjum?
Og er tha i lagi ad drekka ohindrad i hundrad og einum af thvi thad eru ekki manns eigin samlandar sem liggja latnir?
Eigum vid hins vegar ad haetta ad lifa af thvi ad thad eru til vondir menn med vopn til ad beita einhvers stadar i heiminum?

Byst ekki vid ad fa neitt svar.

When you think you've seen it all

Mer fannst frettamyndirnar i sumar nokkud svakalegar a koflum en eg fekk kokk i halsinn i dag og atti bagt med ad halda aftur af tarum. Og tho var eg ekki sjalf uti a vigvellinum. Eg fekk bara sma myndasyningu af myndum sem ekki rotudu alla leid i fjolmidla vegna thess ad tha hefdi thurft ad vara vid hverjum einasta frettatima. Truid mer, myndir af likum undir teppum og sundursprengdum mannvirkjum blikna vid hlidina og virding min fyrir sjukrastarfsfolki thar sem stridsastand rikir hundradfaldadist.
Eg var i heimsokn hja rauda krossinum og fekk thar skyrslu um hvernig stadan vaeri. Ef allt gengur ad oskum fer eg nidur til Tyrus a fimmtudaginn og fae sma runt um Sudur-Libanon. Aetla ad reyna ad komast i sma runt um Sudur-Beirut a naestu dogum.

Annars sa eg fallegasta haskola sem eg hef nokkurn tima sed: Ameriska haskolann i Beirut. Svo kikti eg a siduna theirra og sa ekkert sem freistadi min namslega sed en eg vaeri meira en til i ad hanga i thessu umhverfi i smatima.

Af vesturvigstodvunum

Kom hingad til Beirut i eftirmiddaginn. A leidinni fra flugvellinum nidur a hotelid sem eg er a sa eg harla litid af myndunum ur sjonvarpinu af heilum hverfum sundurtaettum af sprengjuregni. Her i Hamrahverfinu er eins og ekkert hafi gerst, hvorki aralangt borgarastrid ne manadar linnulausar sprengjuarasir.

Stelpan sem eg taladi vid i flugvelinni var ad koma heim ur frii a spani og sagdi mer allt um veitingastadina og barina og hvert eg aetti ad fara til ad dansa alla nottina. Thegar eg spurdi um sprengjurnar tha sagdi hun eitthvad oljost um "fyrir sunnan" og "langt i burtu". Thad hafdi ekki verid neitt strid i hennar heimi.

A morgun hef eg samband vid rauda kross-folkid og fae tha liklega nasasjon af thvi sem gekk a og thvi sem folkid sem ekki a pening til ad fara i fri til spanar er enn ad berjast vid.