Toulouse hefur vidurnefnid bleika borgin tar sem hùsin hérna eru i öllum mögulegum ùtgàfum af mùrsteinsbleikum. Nù hafa skolayfirvöld i litla gettoskolanum minum àkvedid ad bleikja skolann enn meira med tvi ad màla gulbleikan mùrsteininn albleikan. Gàtu i raun ekki dregid lengur ad eyda àberandi modgunum vid landsfedurna sem motthroafullir nemendur höfdu màlad med hvitri màlningu fyrir margt löngu. "Chirac er ùrhrak" stod à einum veggnum i 3500 punkta letri. "Nemendur! Làtid ekki taka ykkur i rassgatid!" stod à ödrum, ekki minni stöfum.

Mirail-nemar eru sumir hverjir mjög politiskir. I raun furda ad vid séum ekki löngu komin i verkfall. Hàskolinn i Rennes er bùinn ad vera i verkfalli sidan 7. november. A morgun verda alls 24 hàskolar komnir i verkfall. Eg og samnemendur minir lika, ef allt gengur ad oskum.
Eg er bùin ad reyna margt i franskri menningu og hversdagslifi: bùin ad borda osta, drekka vin, stiga i hundaskit og fara i fylu ùt i kerfid. Og nù fae ég ad fara i verkfall.

Eg hef einu sinni farid i verkfall àdur, i Barnaskolanum à Eyrarbakka. Einn godan vedurdag neitudu àttundi og niundi bekkur ad koma inn ùr friminùtum og foru i stadinn i setuverkfall ùti à stétt. Baràttumàlin voru margvisleg. Vid töldum okkur vaxin upp ùr tvi ad turfa ad fara ùt i friminùtum. Vildum à sömu forsendum ekki heldur laera meiri kristinfraedi heldur eitthvad gagnlegt eins og vélritun og bokfaerslu. Svo vildum vid lika fà ny net i körfuboltakörfurnar; tvi tràtt fyrir allt er gaman ad leika sér ùti, bara ekki ef madur er neyddur til tess. Ymis af tessum baràttumàlum og fleirum fengum vid i gegn.
"... og tessu bördumst vid fyrir..." hugsadi ég oft komandi vetur tegar ég ùrill hamradi vélritunaraefingar. Jà, byltingin étur börnin sin.

Hverju er barist fyrir nùna? Eg er ekki alveg bùin ad kynna mér tad, er med ùtdràtt ùr frumvörpunum hötudu i töskunni, kiki à tad tegar ég kem heim. Tad sem mér hefur skilist:
Annad snyst um samhaefingu hàskolagràda i Evropu, ad tekid verdi upp Batchelor-Master-Doctor kerfid hér lika. Eg skil nù ekki af hverju teir vilja tad ekki.
Hitt stefnir ad auknu frelsi hàskolanna. Tetta er adalmàlid og adalàstaeda motmaelanna. Tad er ekki stefnt ad einkavaedingu en einhverju sem hefur svipud àhrif. Tad sem nemendur ottast er haekkud skolagjöld, inntökuprof og elituskolar svo eitthvad sé nefnt. Tarf ad kynna mér tetta betur, nànari fréttaskyringar seinna.

Svo vaeri nù alveg eftir tvi ad Ferry menntamàlaràdherra komi med màlamidlun um helgina og saettir takist àdur en ég get notid tess ad vera i verkfalli.

Komin heilu og höldnu heim ùr ferdalaginu minu. Eftir ognardaginn Lyon-Kaupmannahöfn gekk ferdin storslysalaust fyrir sig. Hitti Sigrùnu Osk i Kaupmannahöfn, sem og Berglindi Ros. Gaman ad tvi, hafdi hvoruga hitt nema einu sinni i myflugumynd sidustu 1 1/2 - 2 àrin. Fyrir tilviljun hittum vid Sigrùn svo Agùst Elfar, komumst ad tvi ad hann og Sigrùn eru i sama skola. Nog af Islendingum i Köben.
Turfti ad skipta um flugvöll i London à leidinni heim. Fyrsta skipti sem ég kem à Gatwick. Nù à ég bara eftir ad koma à Luton og City...
Gaman ad fà trjà klukkutima i London. Vissi fyrst eiginlega ekki hvad ég aetti ad gera, hvar ég aetti ad byrja. Tar sem ég var hinn fullkomni tùristi med trodinn bakpoka, pinkla og pjönkur, fannst mér tilhlydilegt ad blandast hinum turistunum. Var à leidinni frà Piccadilly nidur Shaftesbury Av. tegar ég fékk hugljomun. Snidgekk Turistatorg og beygdi nidur i Chinatown. Akkurat passlegt til ad eyda teim tima sem eg hafdi.

Merkilegt ad koma heim frà ùtlöndum, nema hvad ad "heima" er i "utlöndum". Hmm...

Um leid og ég kom heim turfti ég ad demba mér i ad undirbùa fyrirlestur fyrir fimmtudaginn. Bölvadi medbraedrum minum i Metroinu à fimmtudagsmorguninn tegar enn ein lestin rann 3/4 full frà pallinum. - Heimska folk sem ekki kann ad troda sér i Metroid. Hver laug tvi ad ykkur ad fartegar aettu rétt à personulegu andrymi à hàannatima tegar folk tarf ad komast leidar sinnar?

Eg var ekkert sérlega vel upplögd: litid sofin, illa undirbùin og à leidinni ad verda of sein i timann tar sem ég àtti ad halda fyrirlesturinn. Augu stundvisra samnemenda minna hvildu à mér tegar ég trampadi inn i timann fimm minùtum og seint. Tegar ég hafdi tillt mér nidur i fremstu röd stillti kennarinn sér upp fyrir framan mig. - Hvad nù? hugsadi ég. Atti von à ad refsivöndur franska skolakerfisins myndi skella à mér af öllu afli. Fyrir seinkomur, fyrir ad hafa skropad sidast og fyrir ad vera almennt séd latur onytjungur. - Sem ég er audvitad ekki, en ég vissi hreint ùt sagt ekki hverju ég maetti eiga von à.
Eg var sem sagt bùin ad bùa mig undir tad versta.

- Tù ert Erasmus-stùdent, er tad ekki?
Eg jàtti tvi, vissulega er ég ein af teim.
- Eg var ad komast ad tvi ad tid Erasmus-stùdentar erud ekki metnir à sömu forsendum og almennir nemendur. Tù tarft sem sagt ekkert ad flytja tennan fyrirlestur frekar en tù vilt. Tér er frjàlst, ef tù vilt, ad skila bara inn skrifudu eintaki. Ef tù ert ekki tilbùin med tetta tà màttu lika skila i naestu viku, eins og tù vilt.

Hversu margar hafa taer verid, svefnlausar ritgerdar- og profanaetur tar sem madur oskar sér... bara ef ég gaeti fengid einn dag i vidbot... hàlfan dag... einn klukkutima jafnvel. Aldrei bjost ég vid ad verda baenheyrd.

I gaer for ég svo à fjöll med skolanum, mjög saklaust samt. Ratleikur - hlaupid upp um haedir og hola til ad reyna ad nà i sem flesta posta à fjorum klukkutimum. Var sett i lid med hinni polsku Miröndu, fjallageit ùr Karpatafjöllunum. Erum bùnar ad taka frà fyrstu helgina i des til ad fara eitthvad fyrir alvöru, aetlum ad reyna ad finna eitthvad haerra en 2700m, settum markid tar - og af nogu er ad taka i Pyreneafjöllunum. Allt ùtlit fyrir langa helgi...

Gladdist mjog ad heyra ad songkeppni FSu hafi farid vel fram. Last minute hotanir um ad innsigla hotelid ut af gjaldtrotaskiptum, hotanir um ad eydileggja afrakstur hopskropa, radskropa og svefnlausra natta. En allt er gott sem endar vel... amk ekkert rafmagnsleysi i midri keppni, neistaflug og yfirlid, of falskir keppendur eda hvad tad nu er... Congrats Hildur og felagar!

Nei, floppid var a odrum stad, Muse-tonleikar i Lyon. (Finir tonleikar, tad er ekki malid. Not a life changing experience en hei...) Allavega, sidasta lagid, Stockholm Syndrome (surprise surprise) og hljodkerfid farid!!! Teir heldu afram ad spila og djoflast uppi a svidi en aheyrendur heyrdu ekki nema daufan om. Ups...
Kippt i lidinn rett til ad vid fengjum ad heyra sidustu hljomana, svo hneigdu teir sig og foru ut. Allt bu...
--- ---

Get ekki hugsad mer betri leid til ad eyda sumarhyrunni en ad ferdast. Get ekki hugsad mer betri leid til ad eyda nokkrum peningum, ef ut i tad er farid.

Lyon er skemmtileg borg. Viss storborgarbragur a henni en samt svo afslappad andrumsloft, agnarfair bilar midad vid hofdatolu. Stigar og brattar brekkur leida mann upp i fint utsyni - ef ekki er of mikil mengun tann daginn. Tar i brekkunum var blomlegur silkiidnadur fyrr a oldum. Tar i brekkunum fæddist byltingin arid 1848 - eda var tad byltingin arid 1830? Af nogum byltingum ad taka...

Goturnar geyma fjoldamargar ferdaskrifstofur. Folkid sem byr tar vill greinilega helst komast burt tadan.

I lestinni a leidinni til Lyon sa eg blaan borda ut vid ystu sjonarrond. Tad for ta aldrei svo ad eg sæi ekki Midjardarhafid. I flugvelinni fra Lyon sa eg hvita thust. Tad for ta aldrei svo ad eg sæi ekki Mont Blanc. Fullt af landvinningum sem bida min tratt fyrir tessa sigra.

Hvad er betra eftir langt spjall og nokkra bjora en ad fa ekta danskt smørrebrød kl fimm um morguninn? Fatt, nema tad seu vel hladnar, custom-made lostætissamlokur a Skildpadden. Mæli med teim stad, serstaklega fyrir unnendur risaskjaldbakna. Uppahaldskaffihusid mitt i Køben.

Skemmti mer konunglega i hinum fjoldamorgu second hand budum Kaupmannahafnar, - UFF fremst medal jafningja. Og viljidi trua tvi ad tad se ekkert H&M i Toulouse? Alveg hreint otrulegt, rett eins og H&M skortur Islendinga. Buin ad versla soldid, nu er komid ad turismanum. Vopnud myndavel og korti held eg innan stundar ut a gotur Kaupmannahafnar og leita uppi hallir og gosbrunna. Kitsch-myndir munu hanga til synis i herberginu minu i Toulouse.
Note to self: muna ad hengja myndavelina um halsinn til ad fullkomna imyndina.

Hversu mørg ykkar hafa misst af flugvel um dagana? En næstum tvi?

(Fyrir tau sem nenna ekki ad lesa ferdasøguna: eg er komin heilu og høldnu til Kaupmannahafnar eftir ... hmmm... vidburdarikan ferdadag. Gisti i godu yfirlæti hja Sigrunu Osk. Fer aftur heim til Toulouse manudaginn 17. nov)

Eftir fimm goda daga i Lyon var i gær komid ad tvi ad yfirgefa land og halda a vit ævintyranna i baunalandi. Dagurinn byrjadi i rolegheitunum, sidasta røltid i bili um hædir og stiga Lyon. Rolegheitin skiludu ser i tvi ad eg missti af flugvallarrutunni sem eg ætladi ad taka og seinkadi tar med um tuttugu minutur. Eftir 35 min hjartslatt i rutunni sa eg, mer til mikils lettis, ad Lyon Saint Exupery er tiltølulega afslappadur flugvøllur tar sem timamørk hvad vardar tjekk-in eru ekki mjøg strøng.

Tidindalaus flugferd til London. Eg var maett a godum tima til ad tekka mig inn i flugid til Kaupmannahafnar. Rølti um i frihøfninni til ad eyda timanum og gleymdi mer um stund. Tegar eg leit aftur a klukkuna var komid otyrmilega nalægt brottfarartima svo eg gekk røsklega i att ad hlidi nr 58. Teir sem hafa komid til Stanstead hafa vaentanlega tekid innanvallarlestina sem skilar manni fljott og ørugglega a afangastad. Nu, hlid 58 er eitt af teim sem ekki er tengt vid lestina svo røskleg gangan teygdist a langinn.
Eg var samt ekkert ad ørvænta, ad øllu jøfnu ætti tetta nu ad sleppa, jafnvel to ad hlid 58 se alveg uti i enda a øllum tessum løngu gøngum, eins fjarri bidsølunum vera ma. Tad var ekki fyrr en eg loksins kom ad hlidi nr 58, alveg uti i enda, og sa tar ekki nokkurn mann, ad eg leit a brottfararspjaldid mitt almennilega:
Gate 05 Boarding card number 58

Fram ad tvi hafdi eg gengid røsklega, nu hljop eg. Aftur til baka gegnum sali og ganga. Aftur til baka a hardahlaupum fram hja folki sem eg hafdi tegar gengid hratt fram hja. Aftur upp i bidsalinn og i lestina. Final call for flight EZY3567 to Copenhagen.
Mod og masandi fleygdi eg mida og passa a bordid hja konunni.
"*mas mas* Copenhagen, *mas mas* don't tell me I'm to late. *mas mas*"

Flugvallarkonan leit a mig med stoiskri ro og sagdi mer bara ad fa mer sæti med hinum, tad yrdi hleypt um bord eftir fimm til tiu minutur. Og eg leit um øxl og mætti augum ferdafelaga minna tilvonandi.

Mer var bjargad af ohagstaedum utanadkomandi adstaedum. Lundunatokan sem hekk yfir Stanstead i gaer seinkadi øllu flugi. Vid tok bid i flugstodinni, bid i flugvelinni, bid a flugbrautinni. Tremur korterum a eftir aætlun lentum vid i Kaupmannahøfn.

Eg gekk ad næsta sima og ætladi ad hringja i Sigrunu Osk til ad lata vita af seinkuninni og ad eg væri væntanleg a Hovedbanegården innan stundar. Eftir vidtæka leit ad simanumerinu hennar sem eg hafdi skrifad upp ur emaili a Stanstead attadi eg mig a tvi ad eg hafdi skrifad tad a flugmidann minn og latid hirda tad af mer a Stanstead. - Ekki mjøg gafulegt tad...

Finna tølvu, finna email... Eg hef aldrei skilid af hverju eru ekki amk trju internetkaffi a hverjum altjodlegum flugvelli. Fyrir utan ad drepa bidtima er internetid mjøg tarflegt og gagnlegt a ferdaløgum. Internetadstada a Kastrup: ein tølva - ein tølva sem ekki vildi opna hotmail. Damn. Akvad ad fara inn i bæinn og finna netkaffi tar. Rett missti af lest og beid i tuttugu min. Hugurinn var hja Sigrunu sem ekkert vissi um seinkunina eda um almennan asnaskap minn tennan dag og skildi ekkert i af hverju hun hafdi ekki heyrt i mer.

Støkk ut ur lestinni a Hovedbanegården. Midja leid upp rullustigann attadi eg mig a ad eitthvad var ekki eins og tad atti ad vera. Shit! Bakpokinn minn! Hljop aftur um bord i lestina og hljop um hvern vagninn a fætur ødrum, mundi ekkert hvar eg hafdi setid. A annarri yfirferd sa eg hvar hann leyndist uppi a hillu. Biomyndatonlist fyrir spennuatridi dundi i hausnum a mer, eldsnøggt greip eg pokann og sa sjalfa mig hlaupa i slow motion i att ad naesta utgangi og taka risastøkk nidur a brautarpallinn. Hart skall hurd i las ad baki mer og lestin helt afram til Helsingør.

Eftir rød heimskupara, rett-svo-missa-af og næstum-tvi-missa-af, gat eg loksins fundid simanumerid, hringt i Sigrunu og strætoferdin til hennar gekk eins og i søgu!!!

Tid sem hafid radgert ad ferdast med mer: eg hef fullan skilning a tvi ef tid i ljosi undangenginna atburda viljid endurskoda hug ykkar...

A laugardagskvöldid sameinadist islenska landslidid i Toulouse, nù hef ég loksins hitt öll hin trjù. Eins og Islendinga er sidur byrjudum vid à ad finna ùt hvort vid aettum ekki einhverja sameiginlega kunningja eda vini.
Tegar tad var fràgengid gàtum vid farid ad bera saman baekur okkar um franskan pàfagaukslaerdom, otaeknivaedingu, skriffinnskumaniu og fleira.

Seint og sidar meir skiladi ég mér heim til min; rétt i taeka tid til ad fà mér vatnssopa àdur en fastan gekk i gard. Fastan, jà - Ramadan. Eg er ekki ad hugleida trùskipti, hafid ekki àhyggjur, en mér var bodid i Ramadan-veislu à sunnudagskvöldinu med tvi skilyrdi ad ég neytti hvorki vots né thurrs frà solaruppràs um hàlfsex à sunnudagsmorguninn og fram ad solarlagi à sunnudagskvöldid, um kortér i sex.

Mér gekk àgaetlega, ég fann sosum ekkert tilfinnanlega fyrir föstunni, enda var tetta frekar rolegur sunnudagur. Hins vegar dàist ég ad tvi hvernig Adel gat spilad heilan fotboltaleik àn tess ad drekka dropa af vatni. (Eg veit ekki hvad kom yfir mig en jà, ég horfdi à heilan fotboltaleik.)

Tegar vid komum heim var Mehdi ad verda bùinn ad elda einhvern vel ilmandi og vel framandi veislumat. Enn màttum vid ekki borda og ekki drekka. Eg reyndi ad hjàlpa til, til ad drepa timann. A einhvern skrytinn hàtt minnti tetta mig à adfangadagskvöld.

Loks barst baenakallid - à arabaùtvarpinu Beur FM. Vid settumst ad bordum og snaeddum màltidina sem vid àttum skilid.