Þá er hálkan komin í bæinn og ég get ekki lengur hjólað: ég varð óþyrmilega vör við það á mánudagskvöldið. En það var samt allt fyrirgefið þegar ég labbaði heim í jólasnjókomunni í gærkvöldi, sættist fullkomlega við Guð og menn, þetta er það yndislegasta sem ég veit. Leiðinlegt samt að vera svona hreyfihömluð hjóllaus - kannski ég fái mér bara nagladekk. Ætli það fáist harðkornadekk fyrir hjól?

Ég gerði fátt um helgina og ekkert merkilegt þangað til á sunnudag.
Á föstudagskvöldið var ég yfirbuguð af ólýsanlegri þreytu og lognaðist útaf í rúm mér fyrir miðnætti!
Á laugardagskvöldið vann ég það helst afreka að þeytast í fjörugum dansi um nokkra skemmtilstaði borgarinnar í fylgd hins dansþyrsta Ella Tomm, Ólafar og Rúnars.
Sunnudagurinn rann upp með sól í heiði og verk í haus en ég lét það ekki á mig fá heldur dreif mig í fjallgöngu með 5 öðrum vaskmennum sem einnig eru nýliðar í Björgunarsveitinni Ársæli. Við fórum upp á Vífilsfell og fórum létt með það. Ákváðum að gera þetta að hefð - sunnudagsfjallgangan - amk aðra hvora viku. Það þýðir alla vega einn hól til viðbótar áður en við förum á Tindfjöll 24.-25. nóv.
Svo erum við að fara í klifur á eftir í klifurhúsinu.

Sei sei já, aldeilis margt á döfinni og margt í deiglunni.

Þegar hafa tveir viðrað við mig áhuga á að renna yfir Asíu í lestarferðalagi. Á ég að trúa að þeir séu ekki fleiri?

Sláturgerð fjölskyldunnar sem vera átti um helgina var frestað til miðvikudags vegna hráefnisskorts - allt upppantað í sláturhúsum frá Suðurlandi til Búðardals. Svona er þetta: Sörvævor Æsland! Nú eru allir að reyna að spara og skrimta: allir að taka slátur - allir að taka slátur til að hafa með hafragrautnum.

Í sárabætur kíkti ég í bæinn á föstudagskvöldið. Sosum fátt í frásögur færandi; ekki fyrr en ég vaknaði á laugardagsmorgninum við hvern jarðskjálftann á fætur öðrum að því er virtist. Ég bý nefnilega einu húsi frá Stjörnubíói sem er verið að rífa um þessar mundir. Nú hefur stóri salurinn verið jafnaður við jörðu en einhver sagði mér að einhver hefði keypt litla salinn og ætlaði að gera hann upp sem íbúð. Hvað veit maður? En þetta er bara rétt blábyrjunin á öllum látunum því þeir stefna á að byggja þarna heljarinnar verslanamiðstöð, ef ég man rétt.

Á laugardagskvöldinu fór ég á mannfögnuð hjá Björgunarsveitinni minni, Ársæli. Eftir það fór ég niður í bæ þar sem allt var í hers höndum vegna brunans mikla. Þegar ég rölti heim varð ég vitni að því hvernig lögreglan varð fyrir aðkasti og ofbeldi við það eitt að gæta öryggis á slysstað og ég varð svo reið að mig langaði mest að taka fólkið á hné mér og flengja það með hrís!!!
Jújú, fólk getur orðið fullt og vitlaust og allt það en mikið blöskraði mér þessi algjöra vöntun á virðingu við erfiðar aðstæður þar sem unnið er að því að bjarga eigum fólks og jafnvel lífum. Enn fannst mér leiðinlegt að sjá hversu fólk var tillitslaust gagnvart fólki sem var að missa allt sitt. Vissulega var margt fólk þarna saman komið til að skemmta sér, verulega óheppileg staðsetning og tímasetning. En léttúðin átti ekki við þarna alveg oní slysstaðnum. Mér leiddist það að fólk skuli ekki hafa getað haldið andlitinu svona rétt á meðan það labbaði fram hjá þeim sem var síst hlátur í hug.
Allt næsta nágrenni við brunann var lokað af. Þegar ég komst aftur upp á Laugaveginn var þar stórfljót. Í loftinu hékk þungur fnykur af brunnum aleigum sem sat eftir í vitunum þangað til ég sofnaði.

Til að hreinsa hugann vaknaði ég snemma á sunnudagsmorgninum og dreif mig á slöngubátaæfingu úti á Seltjarnarnesi. Þetta var hin besta skemmtun þrátt fyrir nánast kal á tánum sem sátu í tjörnunum í stígvélunum á mínum hripleka flotbúningi. Ég fékk m.a.s. að prófa að stýra, ég er bara nokkuð góð... hehehe
Svo vaknaði ég með 38°C í gærmorgun... en það var fljótt að brá af mér.

Eruð þið búin að plana næsta sumar?
Eruð þið til í smá ævintýri?
Ég er nefnilega að leita að fólki sem er til í smá flakk með mér næsta sumar.
Tja... það er kannski ekkert smá... hafiði heyrt um Síberíuhraðlestina?
Jamm, Moskva-Peking og svo einhver skemmtileg leið heim.
Hvernig líst ykkur á?
Skráning er via email til mín.

Geriði það, þið viljið ekki að ég fari ein!!!

Ég er komin heim í heiðardalinn, komin heim til að heilsa mömmu... og til að borga skuldir og til að læra... oooooh, damn!

Frábær ferð, worth every penny.
Við ferðalangarnir sýndum ótrúlegt úthald, það verður að segjast eins og er. Fyrirlestrarnir voru yfirleitt um 8 klst á dag, afgangurinn af tímanum fór í djamm. Svefninn tók ekkert allt of mikinn tíma frá skemmtuninni, eins og svo oft í útlöndum. Fyrirlestrar í NATO, SHAPE, ESB, EES, ESA, sendiráði Íslands í Brussel, allt saman mjög skemmtilegt og lærdómsríkt. Kannski kemur ferðasagan inn, kannski ekki. Ef ekki þá hef ég bara nóg annað að gera í skólanum og í lífinu.

Eitt obboslea fyndið sem Rut twang vill deila með alheimi. Prófið þessa þýðingarsíðu, þið copy-paste-ið bara slóðina mína eða einhverja aðra inn í réttan glugga, veljið Icelandic to English og árangurinn lætur ekki á sér standa.
Disa Blue Bird kveður í bili.

Eg er ekki med ollum mjalla, eg gleymi ad minnast a Sigur Ros - maaaaaaan
Vorum a tonleikum adan, hvad get eg sagt, eg er svo glod i hjartanu minu, eg er svo hamingjusom.
Eg skal personulega abyrgjast thad ad nyji diskurinn verdur skyldueign fyrir allt mannkyn.

Brussel madur... hehehe... nenni reyndar ekki ad skrifa neitt langt thar sem lyklabordid er tho nokkud frabrugdid thvi islenska; fingrasetningin er ekkert ad virka.
En Brussel virkar fint. Afrek ferdarinnar finnst mer vera ad vid skulum hafa maett a alla fyrirlestra her i borginni thar sem bjorinn flaedir og barirnir heilla. (thad er reyndar alls stadar thannig ad her er vist frekar um ad kenna frabaerum hopi mikilla partidyra.)
Nu gefst eg upp a thessu lyklabordi (+ thad ad folkid bidur uti a bar...) sjaumst.

Nú jæja þá. commentin virka ekki, laga það seinna. Á morgun segir sá lati.

Ég er nebbla svo ósköp upptekin, fer á eftir upp í Vindáshlíð að læra að bjarga fólki og á laugardagsmorguninn flýg ég með fríðu föruneyti út til Brussel að heimsækja Lord Robertson og fleiri góða. En leiðinlegt að geta ekki gert allt sem maður vill í lífinu: ef ég þyrfti ekki að fljúga þá gæti ég verið alla helgina að læra klettaklifur og -sig, rötun og leitartækni - geðveikt skemmtilegt - og ef ég þyrfti ekki að vera á björgunarsveitarnámskeiði á föstudagskvöldið þá gæti ég farið í leikhús í boði franska sendiráðsins, frumsýning á e-u frönsku. Alltaf þarf allt að gerast á sama tíma. Síðustu helgi hafði ég t.d. ekkert að gera.
En reyndar ef ég hefði haft eitthvað að gera þá þá hefði ég ekki getað spilað scrabble við mömmu; við komumst að því að við þurfum að fara að æfa okkur, við erum alveg dottnar úr æfingu.

Við Halla lentum í árekstri í gær.
Grey litli strákurinn sem vanvirti biðskylduna hafði tekið við skírteininu sínu fyrr um daginn...
og hann var á bílnum hennar mömmu sinnar...
og hann var í 100% órétti...
En það var nú mikil Guðs mildi að það urðu ekki nokkur meiðsl á fólki. Sérstaklega af því að ef að einhver hefði meiðst þá hefði það verið ég. Ég var í farþegasætinu og þeir strákarnir fóru akkúrat inn í hurðina hjá mér, hún er þó nokkuð beygluð og ekki hægt að opna hana. Þeir hefðu ekki þurft að vera á neitt mikið meiri hraða til þess að ég hefði ekki verið neitt á leiðinni að bjarga fólki eða bjarga heiminum...