Hvað á að gera um helgina?

Tja, ég var að hugsa um að skella mér niðreftir til Beirút.

Ég geri mér líklega enga grein fyrir því hvað ég er að fara út í. Fór og hitti starfsmenn rauða krossins í dag til að fá smá upplýsingar um hverja ég ætti að tala við þar niður frá og til að segja þeim aðeins af því hvað ég vildi fá út úr ferðinni.
Ég sat mest og hlustaði og var hálfskömmustuleg af því ég fann hvað ég vissi lítið.

Það er svo auðvelt hér á litla Íslandi að sitja heima á sínum rassi, flagga myndum frá túristastöðum og finnast maður heimsborgari. En þarna í dag komst ég að því að ég er enn ósköp lítið sigld. Það er svo margt í heiminum sem ég hef ekki séð. Og harla fátt af öllu því ljóta og óþægilega.

Ég er á leiðinni í tveggja vikna naflaskoðun, búið ykkur undir að lesa um það.

En engar áhyggjur, svo kem ég aftur heim, inn á mitt þægindasvæði og þá verður fljótlega gleymt á ný hvernig ég ætlaði að bjarga heiminum þegar ég hafði neyðina fyrir augunum.

Nýja vinnan mín

Þetta fór þannig á föstudaginn að ég fékk náðarsamlegast leyfi til að halda áfram að mæta upp í Skaftahlíðina. Hins vegar verður talsverð breyting á mínum högum og vinnufyrirkomulagi, ég er komin nær eingöngu yfir í netfréttir. Þetta vilja hins vegar hinir háu herrar ekki viðurkenna að sé nein breyting á mínu starfi, - vegna þess að ef þeir viðurkenndu það, þá gæti ég litið svo á að þetta væri samningsrof ef mér félli ekki við nýja hlutverkið og gæti þannig litið svo á að mér væri sagt upp og labbað út með þriggja mánaða uppsagnarfrest.

Ég sé mjög mikið eftir því að handfjatla kameruna og klippa fréttirnar mínar. Ég sé óhemju mikið eftir því að vera hlekkjuð við tölvuna og fá ekki að fara á staðinn og hitta fólkið. Mér finnst þetta ekki góð skipti.

Hins vegar hefur mér aldrei fundist leiðinlegt að skrifa eða meðhöndla texta. Og ef ég labba út missi ég möguleikann á að geta farið á eigin vegum til - til dæmis Líbanons - á eigin vegum með kameru og komið til baka með efni í fréttir, Ísland í dag og í Kompás. Sem er skemmtilegast í heimi að gera!
Þannig að þetta er spurning um að þreyja innidaga á skrifstofu fyrir einstaka útiverkefni.
En það sem er líka er að ekkert er fastmótað ennþá, enginn veit hvernig endanleg mannaskipan verður. Það voru ýmsir settir í hlutverk sem þeir voru ekki endilega fullkomlega sáttir við. Fyrir utan það að á fréttastofunni hefur alltaf verið mikil hreyfing á starfsfólki. Þannig að þetta kemur allt í ljós.

"Aldrei átt erfiðari daga"

Fyrirsagnir eru listgrein hjá Séð og heyrt.

Jú, vissulega var erfitt þegar pabbi dó og svo hef ég lent í einelti og ástarsorg og staðið uppi atvinnulaus og heimilislaus fjarri heimahögunum... en satt segir séð og heyrt, óvissan á NFS slær þetta allt saman út!!!

Annars var verið að boða til starfsmannafundar, með hálftíma fyrirvara. Þeir eru að pússa fallöxina. Þannig að brátt tekur óvissan enda.

Fyrir þá sem eru forvitnir getiði lesið það nýjasta á vefsíðunni hans Denna. Það er þar sem starfsfólk NFS fær að vita hvað er í gangi, - ekki eru yfirmennirnir allavega fyrstir með fréttirnar.

Er á meðan var

Haustlægðirnar eru farnar að láta til sín taka og nóttin svört þegar ég hjóla í vinnuna. Hvar ætli endurskinsmerkin mín séu?
Ein haustlægðin lagðist á meðvitund mína í morgun. Ég fann bara um miðjan morgun að ég var farin að berjast við að halda sönsum fyrir framan tölvuna en skildi ekki af hverju. Ofan á allt annað talaði viðmælandinn í símanum ekki beinlínis í fyrirsögnum og meðan hann lét móðan mása rann sá vottur af vitund sem ég þó hélt dauðahaldi í út í sandinn. Svo hætti hann að tala og ég kom af fjöllum og bara hváði og tafsaði.
Hvorki mér né vinnustaðnum til sóma en lítið við því að gera þegar loftþrýstingurinn fellur og innankúpuþrýstingurinn með...

Frítíminn minn hefur að mestu farið í flutninga og fiff í kringum þá. Flutti lögheimilið mitt í fyrsta skipti í 12 ár. Ekki þar fyrir að ég hef ekki haft fasta búsetu á Eyrarbakka síðan ... líklega ekki síðan einhvern tíma í framhaldsskóla.
Var á Selfossi um tíma, svo London, fjórir dvalarstaðir þar, aftur heim, Laugavegur (þó ég eyddi reyndar miklum hluta af mínum tíma á Holtsgötu og síðar á Kárastíg...), Frakkland, Laugavegur, Svíþjóð, Laugavegur - og sumrin á fjöllum. Og núna Hallveigarstígur.
Nú á ég alvöru heimili þar sem hægt er að sitja við eldhúsborðið og lesa Moggann. Búin að bjóða tvisvar heim í grjónagraut og boðin og búin að bjóða fleirum, bara að nefna það ef ég verð ekki fyrri til og hringi í ykkur.