Á bakaravaktinni

Stóð bakaravaktina í morgun, sem og í fyrramálið. Fréttalesari morgunfrétta þarf að mæta klukkan 5 á morgnana, sem þýðir að ég stilli vekjaraklukkuna á korter yfir fjögur - í nótt!

Svo kem ég í vinnuna og við tekur kapphlaup við tímann að fylla upp í fréttatímana, enn frekar í dag og á morgun af því við erum undirmönnuð þessa morgna. Svo er það fréttalestur á heila og hálfa tímanum frá sjö til hálftíu, og aftur frá hálftvö til hálfþrjú.
Hefði aldrei trúað því hvað maður verður útkeyrður að hafa klukkuna yfir hausnum á sér, sem slær á heila og hálfa tímanum. Hafði ekki heldur fattað hvað maður kemur litlu í verk. Maður hefur yfirleitt ekki nema 15-20 mínútur á milli fréttalestra og þær mínútur fara yfirleitt í ótal ómissandi smáverk sem tengjast því að raða upp fréttunum fyrir næsta fréttalestur, þannig að það verður lítið úr verki að framleiða nýjar fréttir meðfram því að lesa.

Þegar ég kom heim í dag lagðist ég upp í rúm og þungsminkuð augnlokin sigu sjálfkrafa niður. Nú um tíuleytið er kominn háttatími, hefði jafnvel þurft að vera fyrr. Og þegar þið sjáið mig í sjöfréttunum í fyrramálið, þá verð ég búin að vera tæpa þrjá tíma á fótum...

Munaðurinn eirðarleysi

You always want what you can't get.
Þegar maður er á kafi í vinnu vill maður helst bara slappa af.
Og þegar maður hefur tímann fyrir sér og þarf ekki einu sinni að fara fram úr rúminu, þá veit maður ekki ekki hvað maður á af sér að gera.

Þannig að ég fór í smánaflaskoðun, gúgglaði sjálfa mig og fann mitt innra sjálf.
Komst að því að það er ekki margt markvert sem stendur um mig á netinu. Huldukonan Herdís.

Svo leit ég um öxl og las mitt eigið blogg. Botninn datt úr blogginu þegar ég kom heim frá Kenýa, þegar krassandi ferðasögum sleppir, þá bliknar hversdagslífið í samanburði. Þá deyr bloggviljinn.
Svo greip ég niður í mitt eigið líf á nokkrum stöðum og komst að því að ég er ekki nærri jafnskemmtilegur penni nú og ég var einu sinni. Leiðinlegt það.

Er í léttvægri tilvistarkreppu núna, langar að tjá mig en hef ekkert að segja. Hversu dapurlegt er það? Orðin eru farin að þrýsta á flóðgáttirnar, en hafa enga atburði eða umhugsanir til að greina frá.
En það kemur að því að andagiftin snýr aftur. Á ellefta degi sumars vex mér ásmegin og ég dreg arnsúg á flugi, fylgist bara með.

Baldur VIII og skemmtipáskar

Kríaði út roadtrip í vinnunni í dag, aðallega til þess að hafa tylliástæðu til þess að fá vinnubíl lánaðan og skreppa í páskamat til afa og ömmu í Borgarnesi.
En svo er líka alltaf gaman að fara í roadtrip, - og aldrei nóg af fréttum af landsbyggðinni.

Fór og fylgdi nýjasta Baldri úr höfn fyrir hans fyrstu ferð yfir Breiðafjörðinn. Átti von á fólki með vasaklúta á bryggjunni og kampavínsflöskum skellandi á skipsskrokkinn, en varð fyrir sárum vonbrigðum. M.a.s. samgönguráðherra svaf á sitt græna, þó þetta eigi nú að heita hans heimabær.

Gerði frétt í gær um hvernig annan-í-páskum-böll heyra sögunni til. Hver man eftir því að hafa byrjað að hafa sig til og drífa sig í partí strax og var búið að kyngja páskamatnum? Allavega ég, á hverju ári í nokkur ár, alltaf á annan í páskum og annan í jólum.
Svo eru sveitaböll líka svo gott sem útdauð líka. Enda skrýtið fyrirbæri: ferðast í rútu í rúman klukkutíma til þess eins að dansa sig sveittan og kannski kyssa strák sem leiddist svo út í slagsmál fyrir utan þegar var búið að loka. Og svo rútuferð heim aftur og mæta í humarvinnsluna klukkan sjö...

Fékk gefins lítið páskaegg þegar ég verslaði í 11-11. Hlotnaðist málshátturinn "flýtur á meðan ekki sekkur", sem ég hef allavega stundum átt skilið.
Ætli "þetta reddast" hafi ratað inn í páskaegg ennþá? Það hlýtur að fara að koma að því, og þá panta ég eitt svoleiðis!

Það sem allir hafa beðið eftir

Til allra sem hafa verið að bíða eftir að sjá mig á skjánum: ef þið farið á netið (visir.is > vefTV) og kíkið á fréttirnar klukkan 22 í kvöld (7. apríl), þá verður ykkur loks að ósk ykkar.

Er á leið á árshátíð björgunarsveitarinnar á morgun. Það átti að taka allan daginn í fögnuð og byrja með alpastarti einhvers staðar í óbyggðum, en svo var tilkynnt um einhvern óskaplega mikilvægan óvæntan fund sem "á eftir að gjörbylta öllu starfi undanfaranna." Ég bíð spennt eftir því að sjá hvort þetta sé einhver auglýsingabrella fyrir árshátíðina eða hvort ég læðist út af fundinum til að hringja í fréttastofuna!!!

Svo hringdi Ívar fjallaleiðsögumaður í mig í dag og sagði að það vantaði leiðsögumann á Hnjúkinn.
"Ok, hvenær?"
"30.apríl, 6.maí, 13.maí, 21.maí, 22.maí, 28.maí, 5.júní..."
Gott að vita að það lítur vel út með bókanir uppi á Vagnhöfða.
Skemmst frá því að segja að ég jánkaði fyrstu tveimur dagsetningunum og ... svo sjáum við bara til. En það þýðir reyndar að allt sem heitir líkamsræktarátak verður að taka hressilegan fjörkipp á næstu dögum. Var af þessum sökum að reyna að dobbla Ólöfu með mér á Esjuna í fyrramálið. Svo er bara að sjá hvort við vöknum...

Eitthvað verð ég allavega að gera mér til dundurs ef ég verð bundin í báða skó í sumar - og hvorugur þeirra er gönguskór. Ekki gott að segja hvenær kemur í ljós hvort ég fæ eitthvað frí í sumar. Yfirleitt fáum við bara vaktaplan mánuð fram í tímann, fimm dögum áður en nýja planið tekur gildi. Ég vissi sem sagt bara í gær hvernig ég ætti að vinna um páskana...