Ferðaplan sumarsins tekur stöðugum breytingum.

Það nýjasta er að senda mig til Grænlands í júlí. Leifur forfallast af því Rússlandsferðinni hans seinkar og þá fæ ég að fara í gönguferð um Ammassalikeyju. Frábært!

Fór annars í fyrsta skipti með ferðafólk á Hvannadalshnúk á laugardaginn. Fínasta ferð, miklu betra veður en nokkur bjóst við og mjög þægilegt fólk. Engir kveinstafir, ekki einu sinni þegar ein konan sökk upp að höndum og hékk á línunni yfir 20m djúpu svartholi... Enda engin þörf að kvarta þegar blessuð sólin skín.
Ég var nú samt soldið þreytt þó ég reyndi að bera höfuðið hátt - leiðsögumaðurinn á að vera í svo góðu formi og á ekki að blása úr nös... hah!
Ekkert í afleitu formi, en var samt ekki alveg búin að gera mér grein fyrir öllu dótinu sem leiðsögumaðurinn þarf að bera með sér. Þegar ég kom á fætur kl 4 um morguninn týndi James fyrsti guide fram dót fyrir hvorn leiðsögumann um sig: lína, snjóakkeri, ísskrúfur, skófla, sprungubjörgunarbúnaður, skyndihjálparpakki, talstöð + persónulegur búnaður.
Bakpokinn varð ískyggilega þungur miðað við að ég átti eftir að bera hann upp á jafngildi fjögurra Ingólfsfjalla, rétt um þriggja Esja.
En... ég hafði það af.

Mér finnst svo gaman að vera hérna niðri á höfn og vinna með þessum gömlu jöxlum sem hafa siglt út um allan heim, í heimskautsgaddi á Halanum eða hjá halanegrum í Malaví.

Og snemma beygist krókurinn; ungdómurinn íslenski hangir niðri á höfn og dorgar í olíubrákinni.
Ég spjallaði við tvo upprennandi aflakónga í hádeginu og spurði hvort þeir hefðu veitt eitthvað.
"Já... fjóra fiska í gær en ekkert núna af því bandið flæktist," sagði strákurinn þar sem hann sat einbeittur við að losa stóra og ljóta flækju úr girninu.
"Og hvernig fisk fenguð þið?"
"Bara svona... fiska... Þeir þarna [bentu á þrjá stráka niðri á flotbryggjunni], þeir eru alltaf að veiða lúðu en við fáum bara venjulega fiska."

Það er aldeilis, heilagfiski úr höfninni! En hvað veit maður sosem, það var nú hnúfubakur hérna inni í höfninni um daginn. Hvar voru strákarnir með stöngina þá?

Jafnvel þó mér þyki æðislegt að eyða öllu sumrinu úti í íslenskum buska þá get ég ekki annað en séð örlítið eftir því líka að klifurvertíðin mín endar í júlíbyrjun, þegar túristarnir mínir koma.
- Þeim mun meira naut ég yndislegs kvölds í Valshamri í gær.

Mætti á skrifstofuna á Hafsúlunni í gærmorgun kl. átta og var þar um daginn, fékk svo að leggja mig í augnablik áður en ég var gerð út að guida sérferð með landsvirkjunarráðstefnu um kvöldið. Ég var laus rétt fyrir tíu um kvöldið og um klukkutíma seinna var ég mætt út á BSÍ til að fara út á flugvöll í transfer fyrir Fjallaleiðsögumenn að sækja fólk í kvöldflug. Kom með hópinn í bæinn og á hótelið og komst loks í rúmið um tvö-leytið. Langir dagar...
Eins og planið er núna verða frídagar sumarsins líklega um þrettán, frá 7.júní og fram í september. Þar af eru þrír dagar frá 17.-19. júní og sex dagar frá 27. júní til 3.júlí. Svo verður munstrið nokkurn veginn tólf daga ferð - einn dagur frí.
Choose a life!

Það sem heldur mér gangandi?
Enn og aftur: www.airtreks.com

Hlakka reyndar óendanlega mikið til að byrja í vinnunni minni, þ.e. löngu ferðunum. Skrifstofuvistin er að gera út af við mig.

Sit við tölvu þessa dagana - ekki mín uppáhaldsiðja, en... það er ekki nema út júní og þá verður mér sleppt út.
Hef samt haft skemmtilegan leik til að stytta mér stundir: farið á www.airtreks.com og látið eins og þið eigið tíma og peninga.

Ef ég ætti hvort tveggja (eins og gæti viljað til þegar sumarið er afstaðið) þá er þessi leið ofarlega á óskalistanum:
London - Bahrain - Kathmandu - Calcutta / Kolkata - Dhaka - Rangoon / Yangon - Bangkok - Macau - Beijing - Overland To Moscow - Tashkent - Istanbul - London

Er einhver annar sem á hugsanlega tíma og peninga eftir sumarið?

"Og hverjir ætla fleiri í ferðina?"
"Bara við."
"Ó... ... bara stelpur?"

Já, bara stelpur. Ég og Villý fórum í fjallagelluferð á Vatnajökul með gönguskíði og allt til alls.
Leiðin lá upp í Esjufjöll... Bikiníveður á jöklinum og við nýttum okkur það heldur betur. Tanline eftir brjóstahaldarann! (Sorrí strákar, engar myndir af því. Þið hefðuð bara átt að koma með...)
Tjölduðum neðan við Vesturdal og fórum þar upp eftir morguninn eftir. Kíktum á fjall sem var ekki í aðstæðum, þar með fauk grundvöllurinn fyrir toppamyndir í bikiníinu, - en það verður efnt síðar!

Fórum niður aftur, tókum upp tjaldið og héldum að Mávabyggðum. Eins og hendi væri veifað skall á gjörningaþoka svo ekki sást handa skil. Ég missti alla trú á áttavitanum mínum og ætlaði ekki að trúa því fyrr en eftir ítarlegar ígrundanir með tvo áttavita, gps og kort að hann hefði rétt fyrir sér. Það er alveg ótrúlegt hvað mann getur rekið hratt af leið þegar ekkert sést nema hvítt í kringum mann. Ekki svo að skilja að við höfum verið villtar eða týndar, ég myndi alveg játa ef svo hefði verið. Það kom okkur bara í opna skjöldu hvað var erfitt að halda réttri stefnu.
Sváfum við Mávabyggðir og vöknuðum í sömu þokunni. Skíðuðum svo niður úr henni á heimleiðinni á föstudeginum. Myndir og kort koma kannski inn seinna ef ég nenni.

Villý hélt þá til frekari ævintýra á Kirkjubæjarklaustri og ég varð eftir í Skaftafelli fyrir öryggisnámskeið ÍFLM.

- Amma í Holti kom að máli við mig fyrir tveimur vikum síðan og bað mig að vara hana alltaf við þegar ég ætlaði að segja frá einhverju sem ég héldi að hún vildi ekki heyra.
Amma!
Afgangurinn af pistlinum inniheldur m.a. lýsingar á dauðadjúpum skriðjökulssprungum og björgunaraðgerðum þar úr, - bara að láta þig vita!

Árla morguns á laugardeginum vorum við keyrð út að Svínafellsjökli þar sem fjallaleiðsögumenn ganga 2,5 og 5klst túra með ferðamenn. Farið var yfir öryggisatriði og framkvæmd ferða allt frá tjaldstæðinu í Skaftafelli, allt sem gera þarf til að gestirnir komi alsælir heim, - og heilir á húfi. Því munið það að óslasaður maður gefur meira tips!!! (Þetta síðasta er algjörlega á ábyrgð ritanda og lýsir í engu skoðunum fyrirtækis þess sem hann hugsanlega vinnur fyrir né leiðbeinendanna á áðurnefndu námskeiði...)

Við vorum send oní sprungu til að æfa sprungubjörgun, þ.e. að ná manni upp úr sprungu.
Fyrsta skref: vona að viðkomandi sé ekki þegar dáinn í fallinu...
Annað skref: vona að hann sé ekki pikkfastur ofan í sprungunni...
(hvort tveggja eru mjög raunhæfir möguleikar)
Þriðja skref: ná fórnarlambinu upp úr sprungunni með öllum tiltækum ráðum. Öll tiltæk ráð eru m.a. að toga manninn upp á höndunum (ef það er það eina sem stendur upp úr sprungunni) og þar með mjög líklega toga hann úr báðum axlarliðum. En... það má alltaf kippa fólki aftur í liðinn, - það er hins vegar verra að laga öndunarstopp vegna súrefnisskorts ofan í sprungunni eða alvarlega ofkælingu vegna þess að fórnarlambið er innilokað í ísbúri.

Gera verður ráð fyrir möguleikanum að ef viðkomandi er pikkfastur ofan í sprungunni þurfi stórvirkar vinnuvélar til að ná honum út. Á Nýja-Sjálandi eru t.d. tiltækar hitabyssur þannig að ef einhver festist í sprungu er sprungan hreinlega brædd utan af honum.
Ekki það að ég vilji hræða nokkurn mann frá jöklaferðum, eins og þær eru nú skemmtilegar, en í guðanna bænum, viljiði fara varlega!

Eftir jökulinn var haldið heim í fyrirlestra: Hvannadalshnúkur, Fagmennska í fjallaleiðsögn og Hópstjórn. Verð að játa að augnlokin voru orðin soldið sigin kl hálfellefu þegar hafði verið stanslaus dagskrá síðan sjö um morguninn.

Beint í svefnpoka og vaknað kl sjö aftur á sunnudagsmorgninum. Út á Hnappavelli þar sem við æfðum klettaklifursbjörgun, - staðlað björgunarkerfi UIAGM alþjóðlega fjallaleiðsögumannasambandsins. Þvílík rulla, orðið erfitt að muna svona langan prósess kl fjögur þegar heilinn var hættur að virka vegna ofmagns upplýsinga og lágs blóðsykurs.
En allavega, góð helgi, lærði margt gagnlegt. Og alltaf gott að æfa hlutina líka, ekki bara heyra um þá eða lesa þá.