Ég er í svo mikilli tilvistarkreppu þessa dagana, ég veit ekki hvað ég á af mér að gera. Ég veit svei mér ekki hvort ég er á réttri hillu. Leiðinlegt að vera svona klofinn persónuleiki. Skynsami hluti minn segir mér að ég sé á góðri leið með að verða nýtur og góður þjóðfélagsþegn og að það sé svo sannarlega það mest eftirsóknarverða í lífinu því þannig geti maður best búið sínum 1,45 börnum og 0,78 hundi gott og hamingjuríkt heimili.
En svo er það rótlausa ég sem vill sjá og þekkja allt sem er til í heiminum og líður illa að vera föst of lengi á sama staðnum... Ég ætlaði alltaf að verða flakkari þegar ég yrði stór. Svo varð ég skynsöm...
Ég hélt ég gæti sameinað þetta tvennt í utanríkisþjónustunni og á tímabili leit það mjög vel út en... tja... ég veit ekki... allavega ekki alveg strax. Meðan ég er enn ung og laus og liðug og ekkert allt of skynsöm þá á ég að vera einhvers staðar annars staðar. Ekki þar fyrir að þetta er mjög næs staður... soleiðis. Ég er bara ekki nógu ráðsett fyrir þennan pakka.

Ég fór á Nanoq-"rýmingarsöluna" í gær og var örugglega síðust allra Íslendinga. Maaaan... þetta er örugglega mest lame útsala í heimi og ekki rýmingarsala fyrir fimm aura. Öll þessi sorgarsaga er sem sagt ekki annað en eitt stórt markaðssetningartrikk.
Það er samt ekki hægt annað en dást að því þrátt fyrir allt hversu vel þessir stjórnendur þekkja sitt heimafólk. Ef það fréttist á Íslandi að einhver fari á hausinn þá hlakkar í fólki sem bíður í ofvæni eftir rýmingarsölunni því eins dauði er jú annars brauð. Svo þegar útsalan loks opnar þá bíður fólk í röðum fyrir utan og hleypur inn til að gera kjarakaup.
Nema hvað að í þetta skiptið voru engin kjarakaup. En enginn virtist átta sig á því. Fólk var svo yfir sig hamingjusamt í rýmingarsölugírnum, of uppveðrað af því að það hélt sig vera að græða á tapi annarra. Og enginn tók eftir því að andi yfirstjórnar Nanoq sveif yfir afgreiðsluborðunum og hló að firringunni.

Nú er ég að verða búin í vinnunni minni og veitti sko ekki af því að fara heim að leggja mig en neeeei... ég er að fara í hvalfjörðinn í udflugt með Frökkunum mínum, við ætlum að fara í labbitúr og grilla okkur svo kvöldmat. Mmmmm... ég elska þetta líf, ég vildi bara að ég þyrfti ekki að vera alltaf að vinna, ef maður gæti tekið sumarfrí og slappað af og ferðast um án þess að vera alltaf á þeysispretti... ég vildi að ég væri frönsk... hef ég sagt þetta áður???

keyrði yfir Kjöl um helgina (harðsperrur í öxlum, ái). Lagði af stað á laugardaginn með þremur Frökkum, við stoppuðum heima á Eb og fengum okkur síðbúinn hádegisverð, hélt að Guðrún litla sys myndi fara yfir um af spenningi, Frökkunum fannst hún adorabúl, sem hún nottla er, og þær báðar systur mínar. Lögðum af stað um þrjú-leytið, stoppuðum vel hjá Gullfossi og Geysi. Ég var að segja þeim að ekta Geysir gysi ekki neitt og hefði ekki gert í áratugi (nema sko þegar hann er látinn gjósa) en strákarnir, báðir búnir að búa hér í ár, leiðréttu mig: jújú, víst gýs hann, Sebastian hafði komið þrisvar áður að Geysi og í tvö skipti sá hann Geysisgos, Quentin fræddi mig um það að hann gysi alltaf á 5-6klst fresti. "Ó" sagði ég, eins og fífl. Aumi guide-inn getur maður nú verið, maður er á ferð með útlendingum að sýna þeim sitt ástkæra föðurland og þetta var sko ekki í eina skiptið sem þeir leiðréttu mig eða vissu eitthvað sem ég vissi ekki.

við komum á Hveravelli, slógum upp tjöldum og éttum veislumáltíð. Um hálftólf hentum við okkur ofan í snilldar heita pottinn og busluðum þar þangað til reiður Þýskari kom og steytti hnefann í átt að okkur og kallaði eitthvað á þýsku. "Bitte aufgehen" minnir mig að hann hafi sagt, svo heyrði ég líka schlafen, býst við að við höfum eitthvað raskað næturró... Hollendingunum varð ekki um sel og drifu sig upp úr (eins gott, ég held að hollenska sé næstum því ljótasta mál í heimi að heyra hana talaða) en rétt í því byrjaði að snjóa þannig að við urðum að sitja áfram og spjalla, þetta var bara of súrt til að geta verið satt. Við sátum langt fram á nótt og Þjóðverjarnir hafa sjálfsagt blótað okkur í hljóði... æ æ, leiðinlegt fyrir þá að koma ekki bara út í með okkur.
Nóttin var köld þar sem vindurinn stóð af jöklinum. Við öll með blautt hár og rakastigið í hámarki úti sem inni og alls staðar. En ég held nú að það hafi nú samt öllum tekist að sofa eitthvað...

Á sunnudeginum rúlluðum við nður af Kili og fórum í hammara hjá Hallbirni á Skagaströnd. Og mikið er ég búin að brjóta heilann um hvernig hann fær fólk á þessa kántríhátíð. Mér er það lífsins ómögulegt að skilja að nokkur maður skuli leggja það á sig að hlusta á þessa tónlist dauðans heila helgi og það er EKKERT á þessum stað fyrir utan kántríbæ, það er ekkert hægt að gera.

Svo rúlluðum við í bínn með nokkrum stoppum. Eftir að vera búin að skila af mér Frökkunum fór ég svo í fjölskyldugrill til systur hennar mömmu. Þar hitti ég fyrir nokkra Dani, vini afa og ömmu og húffalapúff... ruglan í mínum litla haus þegar ég ætlaði allt í einu að kúpla mig út úr frönskunni og fara að tala dönsku sem ég hef hvorki heyrt né talað né neitt í fimm ár. Svo bætti nú ekki úr skák að einn Dananna var einu sinni frönskukennari og vildi endilega tala við mig á frönsku. Jújú, við náðum að skilja hvort annað en ég efast um að nokkur annar hefði skilið, hvorki Frakki né Dani.

Ég er ekki að vinna á bloggvænum vinnustað. Mér finnst alltaf allir vera svo duglegir og alltaf að gera e-ð, mér finnst ég alltaf vera að slæpast. Málið er bara að þegar ég dett niður í það að slæpast, þá fell ég í dá og ég átta mig ekki á hvað gengur á í kringum mig og svo er ég með þeim ósköpum gerð að ég get aldrei gert tvennt í einu, eins og konur pirrast alltaf á að karlmenn séu - jájá, ég er þannig; ég get ekki bæði unnið og slæpst, verð að velja... ú ú... erfitt val.

oh... leiðinlegt að vera ungfrú gráðug.
Það voru reyndar gefnir fleiri möguleikar, ég gæti líka verið little miss splendid, little miss busy eða little miss late.
Það síðasta á allavega vel við, því miður.




which mr. men/little miss are you?
take the quiz & find out! :)
quiz made by

Mér finnst samt síðan enn ekki vera eins og ég vil hafa hana. er búin að vera að reyna að betrumbæta en ákvað svo að reyna bara að búa til nýja, er að prófa Tripod og fleira. Mig langar nebbla að hafa e-ð meira heldur en bara bloggið - "bloggið er svo takmarkaður tjáningarmáti, það samræmist ekki my artistic integrity"!!! Mig langar að hafa alls kyns undirsíður: um mig, ferðir mínar um öll heimsins höf, myndir af mér og vinum mínum, það sem mér finnst skemmtilegt, um gæludýrin mín og auðvitað spes síðu fyrir ljóðin mín!!! Bloggið er svo hverfult, það lifir í nokkra daga en sekkur svo í hafsjó horfinna minninga og enginn vill sjá það frekar en gleymdar grafir....

lalalalala...

úps, afsakið mig hvað ég er löt að blogga. Mér eru farnar að berast kvartanir utan úr bæ, frá vinum og vandamönnum. Ég er bara svo bissí manneskja, ég má ekki vera að þessu. Ekki þar fyrir að það sé beint mikið að gera í vinnunni hjá mér en maður þarf alltaf að líta út fyrir að vera á fullu að vinna... allavega finnst mér það. Kannski er það bara skynvilla, hver veit.

Ég fékk í fyrsta skipti í gær að heyra þjóðsönginn franska svo að ég skildi textann og úffalapúff... þar er sko ekkert smáblóm með titrandi tár, ónei. Þar er bara talað um byltingar og baráttu og blóðsúthellingar. Þið getið lesið textann bæði á ensku og frönsku!!!

Góð helgi... byrjaði á ættarmóti í Lundarreykjadal á föstudagskvöldið og fram á laugardag. Ég brunaði í bæinn til að fara í risastórt alþjóðlegt matarboð heima hjá Stebba sem stóð fram á nótt og endaði í náttfatapartíi og sleepover. Á sunnudaginn, eftir mjög góðar þynnkupizzur með alls kyns ofan á, brunaði ég í bæinn með þrjá Frakka og við fórum í dragfínt kokkteilboð í ráðhúsinu á vegum franska sendiráðsins í tilefni 14. júlí, þjóðhátíðardags Frakka. Þar fengum við ýmiss konar veitingar, snittur og fullt af víni. Og við hættum ekki þar heldur fórum á Tapasbar og drukkum laumulega nestið sem við tókum með úr ráðhúsinu og svo kíktum við í heimsókn og drukkum meira... og það var ekki gaman að vakna í vinnuna í morgun!!!

Frökkunum mínum fannst mjög merkilegt þegar ég staðfesti að krakkarnir í útilegunni, þeir sem væru enn í skóla væru alveg örugglega að vinna allt sumarið og hefðu unnið allt sumarið öll sumur frá því þeir voru amk 16 ára.
Quentin vildi þá endilega deila því með mér hvað hann hefði gert t.d. síðasta sumar: hann var búinn í skólanum í maí; í mánuð var hann áfram í Nantes þar sem hann var í skóla, bara að gera ekki neitt, djamma og njóta lífsins, svo var hann í mánuð í Angoulème þar sem fjölskyldan hans býr við að gera það sama, svo fór hann á flakk með vinum sínum í mánuð um Austur-Evrópu og svo kom hann til Íslands... Vinna? jújú, tvo daga!!!
Og hvernig lifa Frakkarnir af skólann? Jú, þeir sem eru ekki á veglegum mæðrastyrk eru styrktir af ríkinu!

Á laugardaginn fór ég síðan í ferðalag með tvo Frakka, Quentin og systur hans Valentine. Við byrjuðum á að fara á Þingvelli og skoða okkur um þar. Svo lögðum við á groddalegan veg yfir Kaldadal, Valentine þótti mikið til koma að sjá snjó við veginn í júlí!
Ferðin gekk vel þangað til ... þangað til rétt áður en við komum í Húsafell, þá sprakk dekkið! Sem hefði nú sosum ekki þurft að vera neitt vesen, við vorum með allt til alls, varadekk (GULT hjólbörudekk), tjakk og hvað-þetta-nú-heitir-allt-saman. En við ætluðum ekki að ná að losa síðasta boltann sem festi dekkið og hann var byrjaður að étast upp... úps...
En seint og síðar meir hafðist þetta og við komumst þreytt og hrakin (!) í Húsafell. Þar hittum við Stebba í útilegu með vinum sínum, fengum að grilla hjá þeim og vorum því næst dregin á varðeld og enduðum með því að syngja fram eftir nóttu. Very gaman. Þeim þótti mikið til íslenskrar útilegu koma og þá sérstaklega Gilwell-skátanna og útilegumeistaranna sem hann Stefán þekkir. Þegar sönginn tók að lægja ókum við sem leið lá í sumarbústað ömmu og afa og vorum komin þangað um fjögurleytið.

aldeilis skemmtileg helgi hjá mér.
á föstudaginn fór ég í Jónsmessugrill hjá Jóni og Þorbjörgu, ansi hreint skemmtilegt. Á eftir kíktum við svo niðrí bæ. Ég braut þvert gegn öllum mínum prinsippum og fór á Sportkaffi fyrir mikinn áróður Rutar. Hún þekkir nebbla mann í hljómsveitinni moonboots sem var þarna að spila á eitískvöldi. Þetta reyndist hin besta skemmtun, sérstaklega fyrir mig sem var óumdeildur sigurvegari í keppninni um þægilegustu skóna!!!

júhú... Ágústa og Þórhildur eru búnar að skrifa undir kaupsamning, þær eru orðnar húseigendur - til hamingju stelpur!!! Það sem meira er og betra er að þær frænkurnar, og þeirra heimilishald allt saman, munu búa rétt hjá mér og eru að fara að verða miðbæjarrottur . - Stelpur, ég er stolt af ykkur!

Þetta er alveg magnað, gaman hvað maður kynnist vel sínum innri manni í gegnum öll þessi test og próf. Ég fann þetta hjá Hlyni . Þetta er svona maskína sem reiknar út persónuleika út frá nafninu manns. Það er magnað hvað okkar innri maður er líkur, ekki kannski skrýtið þar sem við heitum bæði sex stafa fornöfnum sem byrja á H.

Herdis:
You are an 11th hour person, always succeeding just in the nick of time. The lesson of money is prominent in your life. You can be quite inventive and quite curious. You enjoy a challenge. You can take thought-directed actions. You have a discriminating nature coupled with perseverance and family pride. You are relatively demonstrative in your affections. You enjoy being stroked verbally and physically. You try to be prudent. You have good business acumen.

Svo fékk ég heljarinnar runu um hvað þeir lásu út úr eftirnafninu mínu, örugglega af því það er svo langt. Ætli þeir hafi reiknað út fyrir margar Sigurgrímsdætur áður? Einhvern veginn efast ég um það...

Að sitja inni í svona yndislegu veðri er í mínum huga ein af dauðasyndunum, af hverju gerir fólk þetta? Það selur sál sína fyrir skitna upphæð af peningum og kallar það "atvinnu" til málamynda. Farið í sumarfrí, fólk!

En af hverju geri ég það ekki? - Hei!! ekkert svona, ég er fátækur námsmaður!!!

Alltaf gaman að hafa e-ð til að hlakka til. Ljósið við enda ganganna er að þessu sinni matarboð/grillveisla/mannfagnaður í Grjótaseli til að fagna Jónsmessu. Þessi er í engum tengslum við þá sem landsmenn héldu upp á Eyrarbakka um þarsíðustu helgi (það voru kannski ekki allir í heiminum en allavega næstum allir Íslendingar!) heldur verður messað til heiðurs gestgjafanum Jóni. Mér líst einkar vel á hugmyndina og mun að sjálfsögðu mæta með sýndarveruleikamakanum mínum.

Nú hef ég verið flutt enn einu sinni, er komin á viðskiptaskrifstofu. Þar snýst veröldin um EFTA og ESB, reglugerðir, ákvarðanir, tilskipanir og ég veit ekki hvað og hvað og hvað.

You are 30% evil! [?]

You're still on the good side of 50%, but you're gaining on it. You're not as good as you should be, but you're good ALMOST all of the time. There's only an occasional time when evil takes over you, but when it does...

Which Barbie Are You?
You are the Sophisticate Barbie! You like to dress up and surround yourself by beautiful people. This makes you feel important. You like things like getting your hair done, nails done, etc. Unless you're a guy, and then...well, you probably shouldn't be taking this quiz anyway.

man hvað ég var ge'eigt dugleg um helgina. Ég prjónaði og saumaði og eldaði fyrir svanga og einmana systur mína og tók til eftir hana og svo fórum við í heimsókn í bústað til ömmu og ... er þetta ekki nóg?

Mig langaði samt svo mikið að kíkja á djammið en það var enginn í stuði, enginn átti pening. Fólk ætlaði, svona almennt séð, bara að vera heima í leti, í mesta lagi að kíkja í bíó. Svo hitti ég vini mína á sunnudeginum og fæ þvílíkar djammsögur, þá höfðu allir í heiminum farið á djammið um leið og ég var komin í hæfilega fjarlægð austur fyrir fjall.
Oh, leiðinlegt að vera svona óheppinn...

Þetta er alveg magnað, nánast allt sem kemur inn á þessa síðu eru kannanir sem ég finn hjá Rut!
en já, ég held ég sé alveg sátt við þessar niðurstöður...



you're american beauty. you're full of hope and appreciate the beautiful things in life.

take the which prettie movie are you? quiz, a product of the slinkstercool community.